7 grudnia 2017 Kategoria: Aktualności, Egzamin DGSA - testy, część ogólna Autor: Karolina Kołdys

TEST OGÓLNY NR 1 – EGZAMIN DGSA

TEST OGÓLNY NR 1 – EGZAMIN DGSA – Egzamin dla kandydatów na doradców i doradców ADR/RID

 

Test 1 ogólny

1. Grupę zgodności C mają materiały:

  1. Inicjujące
  2. Miotające
  3. Kruszące

2. Jaka może być masa worka ?

  1. 25 kg
  2. 50 kg
  3. 20 kg

3. Grupa zgodności dla materiałów inicjujących:

  1. A
  2. B
  3. C

4. Kod opakowania ze szkła, porcelany, krzemionki:

  1. S
  2. P
  3. R

5. Do GP I klasy 6.1 należą towary wykazujące:

  1. Toksyczność doustną LD50 40 mg/kg
  2. Toksyczność dermalną LD50 50 mg/kg
  3. Toksyczność inhalacyjną LC50 0,4 mg/kg

6. Numer UN:

  1. Składa się z 2 lub 3 cyfr
  2. Może dotyczyć kilku towarów
  3. Może dotyczyć jednego towaru

7. Gaz opisany jako TFC ma właściwości:

  1. Trujące zapalne żrące
  2. Zapalne trujące żrące
  3. Żrące zapalne trujące

8. Do klasy 8 zaliczają się materiały:

  1. Wykazujące właściwości korozji aluminium z prędkością 6,3 mm/rok
  2. Wykazujące właściwości korozji stali z prędkością 6,3 mm/rok
  3. Powodujące całkowitą martwicę skóry po czasie narażenia 6 minut

9. Towar o kodzie FC2:

  1. Jest nieorganiczny
  2. Jest organiczny
  3. Jest pestycydem

10. Kryterium klasyfikacji materiału do klasy 5.1:

  1. Są właściwości żrące 2.2.51.1.2
  2. Są właściwości trujące
  3. Jest reakcja materiału z celulozą

11. Nalepka

  1. Dotyczy niektórych gazów
  2. Gazów o grupie klasyfikacyjnej TF
  3. Materiałów klasy 3 trujących

12. Kod dla skrzyni:

  1. 2
  2. 3
  3. 4

13. Do której klasy mogą należeć organizmy zmodyfikowane genetycznie?

  1. 6.1
  2. 6.2
  3. 9

14. Grupy zgodności stosowane dla rozdzielnia przesyłek dotyczą klasy:

  1. 1
  2. 7
  3. 9

15. Zgodnie z ustawą o przewozie towarów niebeziecznych sporządzane jest sprawozdanie z działalności uczestnika przewozu. Jak długi powinno być przechowywane?

  1. 1 rok
  2. 2 lata
  3. 5 lat

16. Podklasa materiałów wybuchowych, których zadziałanie ogranicza się do pojedynczej sztuki przesyłki?

  1. 1.4
  2. 1.5
  3. 1.6

17. Do klasy 2 zalicza się:

  1. Gazy dopuszczone do przewozu i niedopuszczone
  2. Gazy podzielone ze względu na stan fizyczny
  3. Naboje gazowe

18. Aerozole:

  1. O właściwościach zapalnych zawierają co najmniej 86% składników palnych
  2. O właściwościach żrących odpowiadających kryterium grupy pakowania I nie powinny być dopuszczone do przewozu
  3. Mają kod TCF

19. Kryterium przyporządkowania do klasy 3 jest:

  1. Temperatura zapłonu
  2. Wartość temperatury wrzenia
  3. Temperatura krytyczna

20. Kod klasyfikacyjny:

  1. Nie jest przyporządkowany dla materiałów klasy 7
  2. Może posiadać literę X
  3. Może posiadać grupę zgodności

21. Towary której klasy charakteryzują się temperaturą kontrolowaną?

  1. 5.2
  2. 4.3
  3. 3

22. Kod dla opakowania z drewna:

  1. C
  2. D
  3. G

23. Numer zagrożenia dla chloru UN 1017:

  1. 265
  2. 26
  3. 28

24. Do przewozu nie są dopuszczone materiały wybuchowe:

  1. Zawierające trujący środek chemiczny
  2. Inicjujące
  3. Podatne na samorzutna reakcję

25. Pojemność zbiornika, to:

  1. całkowita wewnętrzna pojemność zbiornika, wyrażona w litrach
  2. całkowita wewnętrzna pojemność zbiornika, wyrażona w metrach sześciennych
  3. pojemność wodna zbiornika

26. Którą grupę zgodności materiałów z klasy 1 zawierają materiał wybuchowy i trujący środek chemiczny:

  1. A
  2. B
  3. K

27. O jakiej zawartości procentowej alkoholu etanol jest towarem niebezpiecznym?

  1. Powyżej 24%
  2. Powyżej 80%
  3. Powyżej 18%

28. Jakie materiały są w klasie 6.1?

  1. Trujące
  2. Zagrażające środowisku
  3. Żrące

29. Jak dzielą się materiały LSA?

  1. Na rozszczepialne i nierozszczepiane
  2. Według stanu fizycznego
  3. Według aktywności właściwej

30. Naczynie ciśnieniowe nie może być oddane do napełniania jeżeli:

  1. Znaki certyfikacyjne nie są wyraźne
  2. Nie są w zadawalającym stanie technicznym
  3. Urządzenia obsługowe nie są sprawne

31. Jaką maksymalną masę netto mogą mieć bębny metalowe i skrzynie?

  1. 400 kg
  2. 200 kg
  3. 100 kg

32. Tablica pomarańczowa powinna być umieszczona na:

  1. Cysternie przenośnej
  2. Kontenerze wielkim do przewozu luzem
  3. Kontenerze wielkim ze sztukami przesyłki

33. GP I jest przyporządkowana dla materiałów:

  1. Samoreaktywnych
  2. Gazów
  3. Piroforycznych

34. Zgodnie z ustawą o przewozie towarów niebezpiecznych uczestnik przewozu nie ma obowiązku wyznaczenia doradcy:

  1. Jeżeli wykonuje przewozy towarów niebezpiecznych nieregularnie
  2. Jeżeli wykonuje przewozy towarów niebezpiecznych w ilościach ograniczonych wg RID/ADR
  3. Jeżeli wykonuje przewozy towarów niebezpiecznych powyżej 1000 ton na rok

35. Woda z trytem należy do:

  1. LSA-II
  2. SCO-I
  3. SCO-II

36. Na nalepce z symbolem rozrywającej się bomby umieszcza się:

  1. numer podklasy
  2. literę grupy zgodności
  3. numer klasy

37. Pojemność wodna wiązki butli przeznaczonej do przewozu gazów nietrujących nie może przekraczać:

  1. 1000 litrów
  2. 2000 litrów
  3. 3000 litrów

38. W znakowaniu opakowań dla materiałów niebezpiecznych grup pakowania I i II, po numerze kodowym opakowania umieszcza się literę:

  1. W
  2. X
  3. Y

39. W cysternie z izolacją termiczną o kodzie P10BN można przewozić:

  1. UN 1011
  2. UN 1041
  3. UN 2044

40. Zaklasyfikowanie ogni sztucznych do UN 0336 zapakowanych w skrzynie o kodzie opakowania 4C1 może być dokonane: 

  1. zgodnie z tabelą klasyfikacji domyślnej ogni sztucznych wyłącznie przez właściwą władzę
  2. wyłącznie na podstawie badań serii 6 podręcznika badań i kryteriów
  3. bez wyników badań serii 6 podręcznika badań i kryteriów wyłącznie za zgodą właściwej władzy
0
20
6 grudnia 2017 Kategoria: Aktualności, Egzamin DGSA - zadania Autor: Karolina Kołdys

Zadanie z egzaminu DGSA – 28.11.2017, Kraków

Firma Adwa z Brzegu nadaje 250 litrów materiału niebezpiecznego o numerze UN 1908 w kanistrach z tworzywa sztucznego. Odbiorcą towaru jest firma Lugo z Gdańska. Materiał powoduje całkowitą martwicę skóry po czasie narażenia 40 minut i obserwacji trwającej 10 dni. Ponadto, materiał został zaliczony do kategorii 2 toksyczności przewlekłej zgodnie z Rozporządzeniem 1272/2008/WE. Odbiorca chciałby skorzystać z wyłączenia ze względu na małą ilość towaru.

a) Podaj klasę produktu, kod klasyfikacyjny, grupę pakowania i określ czy towar zagraża środowisku.

b) Określ maksymalny stopień napełnienia oraz minimalną ilość kanistrów, którą należy przygotować do wysyłki tego materiału, zakładając, że kanistry należy napełnić maksymalnie i fakt, że produkt wrze w temperaturze 90 stopni Celsjusza.

c) Podaj kod opakowania oraz przedstaw oznakowanie certyfikacyjne. Czy opakowanie powinno być wyposażone w odpowietrzenie?

d) Określ oznakowanie sztuki przesyłki i jednostki transportowej.

e) Sporządź dokument przewozowy.

f) Określ wyposażenie, które powinno być przewożone w jednostce transportowej.

0
27
1 grudnia 2017 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Oświadczenia przy wysyłkach substancji, mieszanin i produktów

Głównym dokumentem, z perspektywy realizowania wysyłek substancji, mieszanin i produktów, które klasyfikowane są jako materiały niebezpieczne i przewożone są na pełnych przepisach z zakresu tej problematyki, jest dokument przewozowy zawierający odpowiednie zapisy. Niemniej jednak, aby w pełni przygotować próbkę lub produkt do przewozu konieczne jest skompletowanie innych dokumentów towarzyszących, które uzależnione są od specyfiki danej wysyłki.

Jednym z coraz częściej wymaganych dokumentów przez firmy kurierskie, przewozowe, jak również urzędy są różnego rodzaju oświadczenia. Ich treść może poruszać pojedyncze aspekty, ale nie da się ukryć, że częściej występują w postaci łączonej, tj. ich treść reguluje kilka kwestii. Wymagania te kierowane są również w stosunku do indywiduów chemicznych, które nie są klasyfikowane jako towary niebezpieczne.

W trakcie organizowania różnych wysyłek dokumenty te wymagane są od firm działających w różnych branżach, jednakże najczęściej dotyczą one przedsiębiorstw farmaceutycznych. Sporządzenie tych dokumentów konieczne jest zarówno przy nadawaniu, jak również odbieraniu substancji i produktów gotowych.

Odpowiedzialność karna

Osoba odpowiedzialna za złożenie takiego oświadczenia, potwierdzająca fakt, że materiał spełnia warunki określone w nim, powinna być świadoma odpowiedzialności karnej wynikającej z art. 233 Kodeksu Karnego, który dodatkowo wskazywany jest w treści dokumentu. Artykuł ten mówi, że:

§ 1. Kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 1a. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie.
§ 3. Nie podlega karze za czyn określony w § 1a, kto składa fałszywe zeznanie, nie wiedząc o prawie odmowy zeznania lub odpowiedzi na pytania.
§ 4. Kto, jako biegły, rzeczoznawca lub tłumacz, przedstawia fałszywą opinię, ekspertyzę lub tłumaczenie mające służyć za dowód w postępowaniu określonym w § 1, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4a. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 4 działa nieumyślnie, narażając na istotną szkodę interes publiczny, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 5. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia, jeżeli:
1) fałszywe zeznanie, opinia, ekspertyza lub tłumaczenie dotyczy okoliczności niemogących mieć wpływu na rozstrzygnięcie sprawy,
2) sprawca dobrowolnie sprostuje fałszywe zeznanie, opinię, ekspertyzę lub tłumaczenie, zanim nastąpi, chociażby nieprawomocne, rozstrzygnięcie sprawy.
§ 6. Przepisy § 1-3 oraz 5 stosuje się odpowiednio do osoby, która składa fałszywe oświadczenie, jeżeli przepis ustawy przewiduje możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej.

 Kwestie poruszane w oświadczeniu

 

Oświadczenie, że towar nie podlega Konwencji Waszyngtońskiej CITES i nie zawiera okazów gatunków roślin i zwierząt zagrożonych wyginięciem

Konwencja CITES reguluje problematykę międzynarodowego handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków, które zagrożone są wyginięciem. Umowa została sporządzona w celu ochrony dziko występujących populacji zwierząt i gatunków roślin, które zagrożone są wygienięciem poprzez kontrolę, nadzór i redukowanie międzynarodowego handlu nimi. Organem zarządzającym w tym zakresie w naszym kraju jest Minister Środowiska.

Oświadczenie, że towar nie zawiera azbestu

Przy wypisywaniu tego oświadczenia należy potwierdzić, że materiał/produkt nie zawiera minerałów włóknistych (azbest to nazwa handlowa). Biorąc pod uwagę aspekt chemiczny, są to najprościej ujmując – uwodnione krzemiany różnych metali (magnezu, wapnia, żelaza i sodu).

Oświadczenie, że towar nie zawiera środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów

Przy wypisywaniu tego oświadczenia należy potwierdzić, że materiał/produkt nie zawiera środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursorów narkotykowych.

Środek odurzający to każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działająca na ośrodkowy układ nerwowy, która została określona w wykazie środków odurzających w załączniku nr 1 do Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2005 nr 179 poz. 1485 z późn. zm.; obwieszczenie w sprawie jednolitego tekstu ustawy – Dz. U. 2016 poz. 224). Środki zostały podzielone na grupy od I-N do IV-N.

Fragment listy środków odurzających grupy I-N

Fragment listy środków odurzających grupy II-N

Fragment listy środków odurzających grupy IV-N

Substancja psychotropowa to każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działająca na ośrodkowy układ nerwowy, która została określona w wykazie substancji psychotropowych w załączniku nr 2 do Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2005 nr 179 poz. 1485 z późn. zm.; obwieszczenie w sprawie jednolitego tekstu ustawy – Dz. U. 2016 poz. 224). Substancje zostały podzielone na grupy od I-P do IV-P.

Fragment listy substancji psychotropowych grupy I-P

Fragment listy substancji psychotropowych grupy II-P

Prekursor to prekursor narkotykowy, który jest substancją sklasyfikowaną, o której mowa w art. 2 lit. a) do Rozporządzenia (WE) nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych. Kategorię prekursorów narkotykowych określa załącznik I do wspomnianego rozporządzenia. W definicję zostały włączone również mieszaniny i produkty zawierające tę substancję.

Prekursory narkotykowe – kategoria 1

Oświadczenie dotyczące środków odurzających, substancji psychotropowych i prekursoró jest oświadczeniem najczęściej wymaganym przy realizowaniu wysyłek. O tyle, o ile problemu nie stanowi weryfikacja podstawowych substancji czynnych, kłopotów przysporzyć może rozpatrywanie wzorców zanieczyszczeń. W podjęciu jednoznacznej i bezpiecznej decyzji bez wątpienia może pomóc intepretacja wydana przez określone jednostki, np. Główny Inspektorat Farmaceutyczny lub Urzęd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych.

Oświadczenie, że towar nie zawiera alkoholu etylowego i wyrobów tytoniowych

Przy wypisywaniu tego oświadczenia należy potwierdzić, że materiał/produkt nie zawiera alkoholu etylowego i wyrobów tytoniowych. Dla doprecyzowania tych dwóch terminów warto podeprzeć się literą prawa (Dz. U. 2001 nr 31 poz. 353 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2, pkt. 1):

alkohol etylowy oznacza płyn  alkoholowy uzyskany w wyniku destylacji po fermentacji alkoholowej produktów rolniczych albo płyn alkoholowy uzyskany w sposób syntetyczny.

Natomiast zgodnie z art. 2, pkt. 2):

wyrób tytoniowy oznacza wyrób wyprodukowany z tytoniu przeznaczony do palenia oraz tabakę.

Oświadczenie, że towar nie podlega ograniczeniom dotyczącym obrotu towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym

Przy wypisywaniu tego oświadczenia należy potwierdzić, że materiał/produkt nie podlega ograniczeniom dotyczącym obrotu towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym. Towarami tymi są towary o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, które są produktami podwójnego zastosowania lub uzbrojeniem. Pod pojęciem obrotu natomiast, należy rozumieć czynności typu wywóz, transfer wewnątrzunijny, usługę pośrednictwa, pomoc techniczną, przywóz i tranzyt. Kwestie dotyczące ograniczeń w tym zakresie zostały uregulowane w Ustawie z dn. 29 listopada 2000 r. o obrocie z zagranicą towarami, technologiami i usługami o znaczeniu strategicznym dla bezpieczeństwa państwa, a także dla utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa (Dz.U. 2000 nr 119 poz. 1250, z późn. zm.; obwieszczenie w sprawie jednolitego tekstu ustawy – Dz. U. 2017 poz. 150).

Oświadczenie, że towar nie zawiera znaków towarowych podlegających ochronie prawnej

Przy wypisywaniu tego oświadczenia należy potwierdzić, że produkt nie zawiera znaków towarowych podlegających ochronie prawnej. Kwestie odnoszące się do ochrony prawnej znaków towarowych reguluje Ustawa z dn. 30 czerwca Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2001 , nr 49, poz. 508, z późń. zm.; obwieszczenie w sprawie jednolitego tekstu ustawy – Dz. U. 2017 poz. 776). Znakiem towarowym może być wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym też forma towaru lub opakowania. Jednym zdaniem – każde oznaczenie, które może zostać przedstawione w sposób graficzny. Z założenia element ten powinien nadawać się do odróżnienia towarów jednego predsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Poprzez uzyskanie ochrony prawnej nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego zarówno w sposób zawodowy, jak i zarobkowy.

Oświadczenie, że towar nie zawiera odpadów podlegających procedurze uprzedniego zgłoszenia i zgody

Przy wypisywaniu tego oświadczenia należy potwierdzić, że materiał/produkt nie zawiera odpadów, które podlegają procedurze uprzedniego zgłoszenia i zgody. Regulacje dotyczące problematyki transportu odpadów zostały zawarte w Ustawie z dn. 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz. U. 2007, nr 124, poz. 859, z późn. zm.; obwieszczenie w sprawie jednolitego tekstu – Dz. U. 2015, poz. 1048), Rozporządzeniu (WE) NR 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dn. 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów oraz Konwencja bazylejska o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych, sporządzona w Bazylei dn. 22 marca 1989 r. (Dz. U. 1995, nr 19, poz. 88).

0
6
30 listopada 2017 Kategoria: Aktualności, Egzamin DGSA - zadania Autor: Karolina Kołdys

Zadanie z ostatniego egzaminu DGSA – 21.11.2017

Firma „XYZ” Warszawa zakupiła od firmy „ABC” Kraków materiał niebezpieczny o numerze UN 2502. Towar ma być przewożony cysterną stałą. Materiał nie stwarza zagrożenia dla środowiska. Podaj:

a) kod cysterny spełniającej najniższy dopuszczalny poziom wymagań konstrukcyjnych,

b) prawidłowe oznakowanie jednostki transportowej,

c) maksymalny dopuszczalny stopień napełnienia dla cysterny o minimalnych wymaganiach konstrukcyjnych, przyjmując gęstość względną w temperaturze 15 stopni Celsjusza d15 = 996,8 kg/m3, w temperaturze 50 stopni Celsjusza d50 = 973,9 kg/m3. Średnia temperatura cieczy w trakcie napełniania wynosi tf = 20 stopni Celsjusza. Uwzględnij obliczenia.

d) sporządź dokument przewozowy, podając maksymalną ilość materiału jaką można przewieźć w cysternie, przyjmując, że pojemność maksymalna cysterny wynosi 10000 litrów,

e) pozostałe dokumenty, które powinny znajdować się w jednostce transportowej w trakcie realizacji tego przewozu.

Proszę podać podstawę prawną do każdej udzielonej odpowiedzi.

0
13
30 listopada 2017 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Dokument przewozowy w transporcie morskim towarów niebezpiecznych kontra rzeczywistość

Z moich codziennych obserwacji wynika, że przewozy morskie towarów niebezpiecznych cieszą się coraz większą popularnością. W gruncie rzeczy nie dziwi mnie to wcale, gdyż powód wyboru tej alternatywy jest prosty – transport ten ma wiele zalet. Realizowany zgodnie z przepisami jest bezpieczny, tani, a odpowiednio rozwinięta infrastruktura portowa stwarza ogromne perspektywy w zakresie gabarytów i możliwości obsługi przewożonych ładunków. Jego główna wada to bez wątpienia czas realizacji. Jednakże aspekt ten coraz częściej nie jest czynnikiem decydującym o wyborze innych rozwiązań, patrząc z perspektywy poszukiwania różnych sposobów na usprawienie i zwiększenie szybkości przewozu ładunków poprzez angażowanie innych rodzajów transportu.

Firmy z którymi współpracuję przy kompleksowym lub częściowym przygotowywaniu przewozów coraz chętniej wybierają transport morski lub drogowo-morski. Na rozwiązanie to decydują się przede wszystkim w przypadku konieczności zrealizowania przewozów na/z odległych kierunków typu Chiny, Japonia, Arabia Saudyjska, Jordania, Liban, Syria, Irak, Chile, przy których miałam okazję doradzać lub brać udział w kompleksowej organizacji. Nie da się ukryć, że nie lada wyczynem w tym zakresie jest kompletne i poprawne, a właściwej  pisząc „spełniające oczekiwania” innych podmiotów zaangażowanych w ten proces, sporządzenie dokumentacji.

Jednym z ważniejszych dokumentów towarzyszących takim przewozom jest dokument przewozowy towarów niebezpiecznych. Bardzo często jest tak, że armatorzy statków mają dodatkowe wymagania w stosunku do formy i treści dokumentu przewozowego, tj. oczekują podania dodatkowych danych w stosunku do informacji, które powinny zostać zawarte obligatoryjnie na podstawie 5.4 IMDG Code. Niespełnienie tych oczekiwań niestety skutkuje odmową w zakresie przyjęcia do przewozu towarów niebezpiecznych na statek. Jakie dodatkowe wymagania w zakresie dokumentacji powinien spełnić nadawca towarów niebezpiecznych w transporcie morskim?

Dokument przewozowy

Zgodnie z przepisami zawartymi w kodeksie morskim dokument przewozowy towarów niebezpiecznych może mieć dowolną postać. Wymagane jest tylko zawarcie w nim wszystkich informacji, które wskazuje IMDG Code. Pomimo tego ustępstwa, zarówno armatorzy, jak też i  firmy organizujące przewozy, wymagają zawarcia tych informacji na dokumencie o konkretnym wzorze graficznym przygotowanym przez nich lub na dokumencie multimodalnym, którego wzór wskazuje 5.4.5 IMDG Code – Multimodal Dangerous Goods Form.

Całkowita ilość towarów niebezpiecznych

W dokumencie przewozowym towarów niebezpiecznych należy podać całkowitą ilość każdego z towarów niebezpiecznych, który ma odmienny numer UN, prawidłową nazwę przewozową lub odmienną grupę pakowania, jeżeli została przypisana. Ilość całkowita powinna zostać podana odpowiednio jako objętość lub masa. W rzeczywistości bardzo często wymaga się ujęcia ilości przewożonych materiałów niebezpiecznych jednocześnie w trzech wymiarach: objętość (m3), masa netto (kg) i masa brutto (kg).

Opis opakowań wewnętrznych

W sytuacji gdy przewóz towaru niebezpiecznego realizowany jest w opakowaniach kombinowanych, nie wymaga się podwania liczby, pojemności i rodzaju opakowań wewnętrznych, które są zawarte w opakowaniu zewnętrznym. Firmy organizujące przewóz lub armatorzy wskazują to wymaganie jako obligatoryjne, tj. wymagają, aby wskazać ilość, pojemność, rodzaj oraz materiał konstrukcyjny z którego wykonane są opakowania wewnętrzne.

Kolejność informacji opisujących towar niebezpieczny

Określone elementy opisujące przewożony towar niebezpieczny powinny zostać podane w kolejności, którą wskazują przepisy kodeksu morskiego, tj. numer UN, prawidłowa nazwa przewozowa, klasa zagrożenia dominującego/numer(y) klas odpowiadających  zagrożeniom dodatkowym oraz grupa pakowania (o ile została przypisana). Dane te nie powinny być przeplatane innymi informacjami, a inne dodatkowe zapisy należy umieścić po wskazanym opisie towaru niebezpiecznego. W rzeczywistości firmy dostarczają gotowe wzory dokumentów przewozowych na których wymaga się podania opisu towaru niebezpiecznego w zupełnie innej kolejności i ponadto egzekwują inne informacje dodatkowe.

Fragment dotyczący opisu towaru niebezpiecznego na multimodalnym dokumencie przewozowym dostarczonym przez firmę organizującą przewóz morski towarów niebezpiecznych

Inne informacje dodatkowe

Nagminnie zdarza się, że od nadawcy towaru niebezpiecznego wymaga się zawarcia w dokumentacji przewozowej informacji dodatkowych, które nie są wymagane przepisami IMDG Code. Wśród nich możemy wyróżnić np. konieczność podania nazwy chemicznej zgodnie z obowiązującą nomenklaturą chemiczną, czy też podanie numeru kontaktowego do osoby odpowiedzialnej, mającej wiedzę na temat realizowanej wysyłki.

0
8
7 listopada 2017 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Trudne zadania wymagają prostych rozwiązań

Jesień jak to jesień, rozpoczęła się naprawdę kolorowo. Branżą, która wiodła zdecydowany prym w zakresie szkoleń, które prowadziłam w tym okresie była branża… farb i lakierów. Nie da się ukryć, że przedsiębiorstwa, które zaangażowane są w obrót tymi produktami i surowcami do ich produkcji należą do jednej z moich ulubionych branż. Przez okres mojej pracy zdążyłam poznać nie tylko specyfikę działania takich firm, ale również wyzwania i problemy z którymi na co dzień się mierzą.

Szkolenia, które prowadziłam poświęcone były bezpiecznemu i efektywnemu przewozowi towarów niebezpiecznych w transporcie drogowym, morskim i lotniczym. W trakcie spotkań spersonalizowałam zagadnienia pod dane przedsiębiorstwo, mówiąc o nich nie tylko w aspekcie bezpieczeństwa, ale również w aspekcie poszukiwania nowych rozwiązań, za czym idzie optymalizacja procesów i minimalizowanie kosztów z nimi związanych.

Mój sposób prowadzenia szkoleń i konsultacji wynika z doświadczenia i przekonania, że rozsądny obrót chemikaliami gwarantuje osiągnięcie przewagi konkurencyjnej na rynku i prestiżu biznesowego dla każdego przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo nr 1 – Sherwin-Williams

Sherwin-Williams to przedsiębiorstwo z branży materiałów budowlanych z listy 500 największych amerykańskich przedsiębiorstw, działające na rynku od 150 lat. Zajmują się produkcją farb i innych powłok, które kierowane są do klientów profesjonalnych, przemysłowych i sklepów detalicznych. Firma zajmuje pierwsze miejsce w rankingu największych producentów farb na świecie dzięki osiągniętym przychodom. Jak widać, hasło reklamowe Sherwin-Williams „Cover the Earth” zobowiązuje i nabiera w tych okolicznościach innego znaczenia.

Szkolenie było poświęcone problematyce przewozu drogowego, morskiego i lotniczego towarów niebezpiecznych. Uczestnicy na medal – wymagający, zainteresowani, aktywni, czyli coś, co lubię najbardziej.

Jak wypadło szkolenie? O tym przeczytają Państwo poniżej w liście referencyjnym.

Przedsiębiorstwo nr 2 – Beckers

Beckers to szwedzkie przedsiębiorstwo produkcyjne, które zostało żałożone 152 lata temu. Firma jest jednym z największych producentów środków chemicznych, specjalizującym się w produkcji farb emulsyjnych, olejnych, akrylowych, środków do impregnacji drewna oraz lakierów. Firma posiada 27 oddziałów na całym świecie, między innymi w: USA, Meksyku, Argentynie, Nigerii, Indonezji, Malezji, Wietnamie, Chinach, Indiach, Bangladeszu, Turcji, Rosji, Francji, Niemczech i Polsce.

Szkolenie, które prowadziłam dotyczyło problematyki przewozu towarów niebezpiecznych w zakresie transportu drogowego i lotniczego. Uczestnicy konretni, zaangażowani, pytający i dzielący się własnymi doświadczeniami. Czego chcieć więcej?

Opinię na temat szkolenia przedstawiam poniżej.

0
8
29 października 2017 Kategoria: Aktualności, Elementarz Autor: Karolina Kołdys

Klasyfikacja towarów niebezpiecznych

Informacje ogólne

Charakterystyka fizyczna, chemiczna oraz biologiczna stanowi podstawę w trakcie klasyfikacji towarów niebezpiecznych. Podczas tego procesu porównywane są właściwości danej substancji z kryteriami klasyfikacyjnymi zawartymi w przepisach o przewozie towarów niebezpiecznych. Zagrożenie dominujące jest czynnikiem determinującym zaliczenie towaru do określonej klasy. Może ono występować z ustalonym natężeniem, które określane jest za pomocą grupy pakowania (akronim „GP” lub „PG”). W przypadku gdy towar stwarza więcej zagrożeń o mniejszej intensywności, zostają one określone mianem zagrożeń dodatkowych, opisanych za pomocą kodów klasyfikacyjnych. Finalnym etapem jest przyporządkowanie numeru UN i prawidłowej nazwy przewozowej dla danego towaru niebezpiecznego.

Rozwiązując zagadnienia dotyczące klasyfikacji materiałów lub przedmiotów jako towar niebezpieczny, należy zwrócić uwagę na to, że proces ten przebiega w sposób etapowy, wedle ściśle ustalonego schematu. Procedura klasyfikacji jest jak drabina. Pokonywanie kolejnych szczebli (etapów) doprowadzi do wyznaczonego celu, jakim jest:

  • przypisanie numeru UN danej substancji, mieszaninie, przedmiotowi, lub
  • stwierdzenie, że indywidua te nie podlegają pod kryteria klasyfikacyjne.

 

Przykłady

Materiał ciekły charakteryzujący się temperaturą wrzenia równą 85 °C i temperaturą zapłonu równą 30 °C. Dodatkowo, materiał wykazuje toksyczność dermalną LD50 = 30 mg/kg. Dokonaj klasyfikacji materiału, wiedząc, że jest on pestycydem bipirydylowym. Do każdego etapu wskaż podstawę prawną.

Rozwiązanie przykładu w ujęciu przepisów Umowy ADR/Regulaminu RID/Umowy ADN

 

Krok 1

Z treści zadania wyodrębnij wszystkie dane dotyczące substancji/mieszaniny. Zwróć uwagę na właściwości fizyczne, chemiczne, biologiczne i dodatkowe informacje, które mogą być istotne z punktu widzenia wyboru odpowiedniej pozycji.

Dane:

Tzapłonu = 30 °C

Twrzenia = 85 °C

Toksyczność dermalna, LD50 = 30 mg/kg

Ciecz, pestycyd bipirydylowy

 

Krok 2

Wyodrębnij zagrożenia stwarzane przez substancję/mieszaninę i określ jakim klasom odpowiadają. Określ również na poziomie której grupy pakowania występuje każde z wyszczególnionych zagrożeń. Kieruj się kryteriami klasyfikacyjnymi wskazanymi dla poszczególnych klas – patrz 2.2.x.1 ADR/RID/ADN, gdzie x = numer klasy (np. klasa 3 – 2.2.3.1 ADR/RID/ADN, klasa 6.1 – 2.2.61.1 ADR/RID/ADN).

Kryteria klasyfikacyjne, które spełnia materiał:

  • dla klasy 3 (Materiały ciekłe zapalne)

– materiał ciekły, Tzapłonu ≤ 60 °C (patrz 2.2.3.1.1 ADR/RID/ADN),

– III grupa pakowania – Tzapłonu ≥ 23 °C i ≤ 60 °C, Twrzenia > 35 °C (patrz 2.2.3.1.3 ADR/RID/ADN).

  • dla klasy 6.1 (Materiały trujące)

– materiał trujący (2.2.61.1.1 ADR/RID/ADN),

– I grupa pakowania – toksyczność dermalna, LD50 ≤ 50 mg/kg (patrz 2.2.61.1.7 ADR/RID/ADN).

 

Krok 3

Dokonaj wyboru zagrożenia dominującego na podstawie hierarchii zagrożeń (patrz 2.1.3.5.3 ADR/RID/ADN). Zweryfikuj, czy na liście znajdują się zagrożenia, które charakteryzują materiał opisywany w zadaniu. Jeżeli tak, to:

  • zagrożenie znajdujące się na wyższej pozycji jest zagrożeniem dominującym, na podstawie którego materiał zaliczany jest do określonej klasy,
  • zagrożenie z dalszych pozycji listy lub nie występujące na niej jest zagrożeniem dodatkowym.

W sytuacji, gdy na liście nie występuje żadne z zagrożeń, które charakteryzuje opisywany materiał, zagrożenie dominujące określane jest na podstawie tabeli pierwszeństwa zagrożeń – patrz 2.1.3.10 ADR/RID/ADN.

 

Krok 4

Zagrożenia charakteryzujące materiał:

  • zagrożenie dla klasy 3 na poziomie III grupy pakowania,
  • zagrożenie dla klasy 6.1 na poziomie I grupy pakowania.

W tym przypadku zagrożeniem dominującym jest działanie trujące.

 

Krok 5

Określ kod klasyfikacyjny materiału, z uwzględnieniem zagrożeń dodatkowych. Kod klasyfikacyjny należy wybrać spośród kodów klasyfikacyjnych, które zostały wskazane dla klasy ustalonej na podstawie zagrożenia dominującego – 2.2.x.1.2  lub 2.2.x.3 ADR/RID/ADN, gdzie x = numer klasy (patrz 2.2.61.1.2 lub 2.2.61.3 ADR/RID/ADN). Kod klasyfikacyjny dla opisywanego materiału to TF2 – Materiały trujące, zapalne, ciekłe, stosowane jako pestycydy.

 

Krok 6

Określ numer UN i prawidłową nazwę przewozową materiału na podstawie ustalonego kodu klasyfikacyjnego. Skorzystaj z wykazu pozycji grupowych, które zawarte są w 2.2.x.3 ADR/RID/ADN, gdzie x = numer klasy (patrz 2.2.61.3 ADR/RID/ADN). Pamiętaj o dodatkowych danych zawartych w treści zadania: Materiał jest pestycydem bipirydylowym.

 

  • Numer UN: UN 3015
  • Nazwa przewozowa: PESTYCYD BIPIRYDYLOWY TRUJĄCY CIEKŁY ZAPALNY

 

PODSUMOWANIE

Klasa: 6.1 – Materiały trujące

Grupa pakowania: I

Kod klasyfikacyjny: TF2

Numer UN: UN 3015

Nazwa: PESTYCYD BIPIRYDYLOWY TRUJĄCY CIEKŁY ZAPALNY

 

 

Rozwiązanie przykładu w ujęciu Kodeksu Morskiego IMDG Code

 

Krok 1

Z treści zadania wyodrębnij wszystkie dane dotyczące substancji/mieszaniny. Zwróć uwagę na właściwości fizyczne, chemiczne, biologiczne i dodatkowe informacje, które mogą być istotne z punktu widzenia wyboru odpowiedniej pozycji.

Dane:

Tzapłonu = 30 °C

Twrzenia = 85 °C

Toksyczność dermalna, LD50 = 30 mg/kg

Ciecz, pestycyd bipirydylowy

 

Krok 2

Wyodrębnij zagrożenia stwarzane przez substancję/mieszaninę i określ jakim klasom odpowiadają. Określ również na poziomie której grupy pakowania występuje każde z wyszczególnionych zagrożeń. Kieruj się kryteriami klasyfikacyjnymi wskazanymi dla poszczególnych klas – patrz 2.x.1 IMDG Code, gdzie x = numer klasy (np. klasa 3 – 2.3.1 IMDG Code, klasa 6 – 2.6.1 IMDG Code, klasa 6.1 – 2.6.2 IMDG Code).

Kryteria klasyfikacyjne, które spełnia materiał:

  • dla klasy 3 (Materiały ciekłe zapalne)

– materiał ciekły, Tzapłonu ≤ 60 °C (patrz 2.3.1.2 IMDG Code),

– III grupa pakowania – Tzapłonu ≥ 23 °C i ≤ 60 °C, Twrzenia > 35 °C (patrz 2.3.2.6 IMDG Code).

  • dla klasy 6.1 (Materiały trujące)

– materiał trujący (patrz 2.6.1 IMDG Code),

– I grupa pakowania – toksyczność dermalna, LD50 ≤ 50 mg/kg (patrz 2.6.2.2.4.1 IMDG Code).

 

Krok 3

Dokonaj wyboru zagrożenia dominującego na podstawie hierarchii zagrożeń (patrz 2.0.3.4 IMDG Code). Zweryfikuj, czy na liście znajdują się zagrożenia, które charakteryzują materiał opisywany w zadaniu. Jeżeli tak, to:

  • zagrożenie znajdujące się na wyższej pozycji jest zagrożeniem dominującym, na podstawie którego materiał zaliczany jest do określonej klasy,
  • zagrożenie z dalszych pozycji listy lub nie występujące na niej jest zagrożeniem dodatkowym.

W sytuacji, gdy na liście nie występuje żadne z zagrożeń, które charakteryzuje opisywany materiał, zagrożenie dominujące określane jest na podstawie tabeli pierwszeństwa zagrożeń – patrz 2.0.3.6 IMDG Code.

 

Krok 4

Zagrożenia charakteryzujące materiał:

  • zagrożenie dla klasy 3 na poziomie III grupy pakowania,
  • zagrożenie dla klasy 6.1 na poziomie I grupy pakowania.

W tym przypadku zagrożeniem dominującym jest działanie trujące.

 

Krok 5

Określ ewentualne zagrożenie dodatkowe lub stwierdź, że materiał nie wykazuje zagrożeń dodatkowych.

 

Krok 6

Określ numer UN i prawidłową nazwę przewozową materiału na podstawie ustalonych informacji. Skorzystaj z Appendix A – List of generic and N.O.S. Proper Shipping Names. Pamiętaj o dodatkowych danych zawartych w treści zadania: Materiał jest pestycydem bipirydylowym. Skieruj się do: klasa 6/klasa 6.1/Specific Entries/Pesticides/(b) Liquid, ponieważ posiadasz informacje, które pozwalają na uszczegółowienie prawidłowej nazwy przewozowej.

  • Numer UN: UN 3015
  • Nazwa przewozowa: BIPYRYDILIUM PESTICIDE, LIQUID, TOXIC, FLAMMABLE

 

PODSUMOWANIE

Klasa: 6.1 – Materiały trujące

Grupa pakowania: I

Numer UN: UN 3015

Nazwa: BIPYRYDILIUM PESTICIDE, LIQUID, TOXIC, FLAMMABLE

 

 

Rozwiązanie przykładu w ujęciu przepisów IATA DGR

 

Krok 1

Z treści zadania wyodrębnij wszystkie dane dotyczące substancji/mieszaniny. Zwróć uwagę na właściwości fizyczne, chemiczne, biologiczne i dodatkowe informacje, które mogą być istotne z punktu widzenia wyboru odpowiedniej pozycji.

Dane:

Tzapłonu = 30 °C

Twrzenia = 85 °C

Toksyczność dermalna, LD50 = 30 mg/kg

Ciecz, pestycyd bipirydylowy

 

Krok 2

Wyodrębnij zagrożenia stwarzane przez substancję/mieszaninę i określ jakim klasom/podklaskom odpowiadają. Określ również na poziomie której grupy pakowania występuje każde z wyszczególnionych zagrożeń. Kieruj się kryteriami klasyfikacyjnymi wskazanymi dla poszczególnych klas/podklas – patrz 3.x IATA DGR, gdzie x = numer klasy (np. klasa 3 – 3.3 IATA DGR, klasa 6 – 3.6 IATA DGR, podklasa 6.1 – 3.6.1 IATA DGR).

Kryteria klasyfikacyjne, które spełnia materiał:

  • dla klasy 3 (Materiały ciekłe zapalne)

– materiał ciekły, Tzapłonu ≤ 60 °C (patrz 3.3.1.2 IATA DGR),

– III grupa pakowania – Tzapłonu ≥ 23 °C i ≤ 60 °C, Twrzenia > 35 °C (patrz 3.3.2.2, Table 3.3.A IATA DGR).

  • dla podklasy 6.1 (Materiały trujące)

– materiał trujący (patrz 3.6.1.1 IATA DGR),

– I grupa pakowania – toksyczność dermalna, LD50 ≤ 50 mg/kg (patrz 3.6.1.3, Table 3.6.A IATA DGR).

 

Krok 3

Dokonaj wyboru zagrożenia dominującego na podstawie hierarchii zagrożeń (patrz 3.10.2 IATA DGR). Zweryfikuj, czy na liście znajdują się zagrożenia, które charakteryzują materiał opisywany w zadaniu. Jeżeli tak, to:

  • zagrożenie znajdujące się na wyższej pozycji jest zagrożeniem dominującym, na podstawie którego materiał zaliczany jest do określonej klasy,
  • zagrożenie z dalszych pozycji listy lub nie występujące na niej jest zagrożeniem dodatkowym.

W sytuacji, gdy na liście nie występuje żadne z zagrożeń, które charakteryzuje opisywany materiał, zagrożenie dominujące określane jest na podstawie tabeli pierwszeństwa zagrożeń – patrz Table 3.10.A IATA DGR.

 

Krok 4

Zagrożenia charakteryzujące materiał:

  • zagrożenie dla klasy 3 na poziomie III grupy pakowania,
  • zagrożenie dla klasy 6.1 na poziomie I grupy pakowania.

W tym przypadku zagrożeniem dominującym jest działanie trujące.

 

Krok 5

Określ ewentualne zagrożenie dodatkowe lub stwierdź, że materiał nie wykazuje zagrożeń dodatkowych.

 

Krok 6

Określ numer UN i prawidłową nazwę przewozową materiału na podstawie ustalonych informacji. Skorzystaj z Table 4.1.A – List of generic and N.O.S. Proper Shipping Names. Pamiętaj o dodatkowych danych zawartych w treści zadania: Materiał jest pestycydem bipirydylowym. Skieruj się do: klasa 6/podklasa 6.1/Specific Entries/Pesticides, liquid ponieważ posiadasz informacje, które pozwalają na uszczegółowienie prawidłowej nazwy przewozowej.

 

  • Numer UN: UN 3015
  • Nazwa przewozowa: BIPYRYDILIUM PESTICIDE, LIQUID, TOXIC, FLAMMABLE

 

PODSUMOWANIE

Klasa: 6 – Materiały trujące i zakaźne

Podklasa: 6.1 – Materiały trujące

Grupa pakowania: I

Numer UN: UN 3015

Nazwa: BIPYRYDILIUM PESTICIDE, LIQUID, TOXIC, FLAMMABLE

0
11
25 października 2017 Kategoria: Aktualności, Elementarz Autor: Karolina Kołdys

Dokumenty przewozowe w transporcie towarów niebezpiecznych

Klasyfikacje transportu

Przewóz towarów niebezpiecznych realizowany jest z wykorzystaniem transportu:

  • drogowego (ADR),
  • kolejowego (RID),
  • śródlądowego (ADN),
  • morskiego (IMDG Code),
  • lotniczego (ICAO TI/IATA DGR).

 

Informacje, które zostały podane w nawiasach to akronimy międzynarodowych aktów prawnych, które regulują problematykę przewozu towarów niebezpiecznych adekwatnie do każdego rodzaju transportu.

Wzór dokumentu przewozowego

Dokumenty przewozowe sporządzane są zazwyczaj w formie papierowej. Dopuszcza się używanie dokumentów przewozowych w formie elektronicznej, jednakże w każdej chwili przewozu muszą być tak samo dostępne jak dokumenty w formie papierowej. Forma elektroniczna może być stosowana w zastępstwie dokumentacji papierowej lub jako jej uzupełnienie. Dokument przewozowy powinien zostać sporządzony przez nadawcę. Przewoźnik natomiast, ma obowiązek sprawdzenia, czy dokument przewozowy zawiera wszelkie niezbędne informacje oraz czy jest możliwe odczytanie dokumentu przekazanego w formie elektronicznej. Umowa ADR, Regulamin RID, Umowa ADN, Kodeks Morski IMDG nie wskazują konkretnego wzoru graficznego dokumentu przewozowego, jednakże precyzują informacje, które dokument ten powinien zawierać (patrz 5.4.1 Umowa ADR/Regulamin RID/Umowa ADN/Kodeks IMDG). W przewozie lotniczym natomiast, przepisy IATA DGR określają wzór i formę dokumentu przewozowego (Deklaracja DGD – Dangerous Goods Declaration). Uczestnicy przewozu towarów niebezpiecznych drogą morską mogą spotkać się z wewnętrznymi wymaganiami firm przewozowych lub armatorów statków w zakresie ściśle określonego wzoru dokumentacji przewozowej. Podmioty te bardzo często wymagają podania informacji na temat przewożonych materiałów na dokumencie multimodalnym (Multimodal  Dangerous Goods Form) lub na drukach publikowanych przez IMO (IMO Dangerous Goods Declaration). Niespełnienie oczekiwań w tym zakresie skutkuje odmową w zakresie przyjęcia towaru niebezpiecznego do przewozu.

Dokument przewozowy materiałów niebezpiecznych - transport lotniczy (IATA DGR)

Dokument przewozowy materiałów niebezpiecznych – transport lotniczy (IATA DGR)

Informacje ogólne, które powinien zawierać każdy dokument przewozowy

Rozbudowany dokument przewozowy wymagany jest generalnie przy realizowaniu przewozu na pełnych przepisach. Niemniej jednak, zależnie od rodzaju transportu będzie on również wymagany podczas realizowaniu przewozu na określonych wyłączeniach spod przepisów.

Nie da się ukryć, że wielu przedsiębiorców traktuje dokument przewozowy jako zbędny papier, który przysparza samych kłopotów podczas kontroli. Z jednym na pewno mogę się zgodzić – nikt nie lubi problemów. Ale czy zapisy, które powinny znaleźć się w dokumencie są tylko zwykłymi wymaganiami prawnymi do spełnienia, czy mają głębszy sens?

Niezależnie od tego z jakim rodzajem przewozu mamy do czynienia, część informacji, która powinna być zawarta w dokumencie przewozowym jest uniwersalna. Wśród nich możemy wyróżnić informacje umożliwiające identyfikację:

  • przewożonych materiałów (numer UN, prawidłowa nazwa przewozowa),
  • zagrożeń stwarzanych przez przewożone materiały (kod klasyfikacyjny/numery wzorów nalepek/klasa/podklasa/zagrożenia dodatkowe),
  • natężenia zagrożenia (grupa pakowania, o ile występuje),
  • ilości i rodzaju sztuk przesyłek, poprawności zapakowania towaru (jeżeli ma to zastosowanie; ilość i opis sztuk przesyłek/instrukcja pakowania),
  • ilości każdego przewożonego towaru niebezpiecznego,
  • podmiotów nadających i odbierających towary niebezpieczne.

 

Nie trudno zauważyć, że informacje, które możemy pozyskać z dokumentacji przewozowej umożliwiają odpowiednią reakcję w razie zaistnienia wypadku, incydentu, zdarzenia awaryjnego. Efektywne i szybkie skoordynowanie działań w tym zakresie ma ogromny wpływ na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia lub rozwinięcia negatywnych skutków.

Informacje szczegółowe dotyczące realizowanego przewozu, które dodatkowo zawiera się w dokumentacji zależne są między innymi od właściwości przewożonego towaru niebezpiecznego, zagrożeń stwarzanych przez towar niebezpieczny, sposobu realizacji przewozu i jego specyfiki.

Jakie rozwiązania wybieram i rekomenduję?

W przewozach charakteryzujących się wykorzystaniem jednego rodzaju transportu wybieram dokumenty, których wzory tworzę samodzielnie. Jest to dobre rozwiązanie, gdyż ich forma dostosowana jest do potrzeb firm z którymi współpracuje. Zawierają nie tylko informacje, które wymagane są przepisami, ale również informacje, które ułatwiają zidentyfikowanie różnych czynników związanych z przewozem, chociażby na ewentualne potrzeby prowadzenia ewidencji. Przy realizowaniu przewozów z wykorzystaniem różnych rodzajów transportu, zwłaszcza przy przewozach drogowo-morskich, rekomenduję Multimodalny Dokument Przewozowy Towarów Niebezpiecznych (Multimodal Dangerous Goods Form). Uzasadnienie wyboru jest proste. W dokumencie tym możemy zawrzeć cały szereg informacji, istotnych z punktu widzenia specyfiki realizowanego przewozu. Oprócz tego, że możemy na nim podać opis przewożonego towaru niebezpiecznego, to dokument ten może być użyty również, w zależności od potrzeb, jako deklaracja nadawcy towaru niebezpiecznego i certyfikat pakowania kontenera. Wzór dokumentu multimodalnego został zawarty w 5.4.5 Umowy ADR/Regulaminu RID/Umowy ADN/Kodeksu Morskiego IMDG.

Przykład wypełnionego dokumentu multimodalnego (Multimodal Dangerous Goods Form)

0
12
19 października 2017 Kategoria: Aktualności, Elementarz Autor: Karolina Kołdys

Kto dokonuje klasyfikacji towaru niebezpiecznego? Jakie koszty pochłania ten proces?

Procedura klasyfikacji

Procedura klasyfikacji powinna zostać przeprowadzona zgodnie z Podręcznikiem badań i kryteriów. Podręcznik ten zawiera kryteria, metody badań i procedury, które powinny zostać użyte w celu ewentualnego zaklasyfikowania substancji, mieszaniny, przedmiotu zawierającego te indywidua jako towar niebezpieczny. Procedury klasyfikacji, metody badań i kryteria zawarte w tej pozycji zostały podzielone na trzy części:

  • Część I – Przepisy dotyczące klasyfikacji materiałów wybuchowych klasy 1,
  • Część II – Przepisy dotyczące klasyfikacji materiałów samoreaktywnych klasy 4.1 i nadtlenków organicznych klasy 5.2,
  • Część III – Przepisy dotyczące klasyfikacji pozostałych towarów niebezpiecznych.

 

Kto dokonuje klasyfikacji towaru niebezpiecznego?

Za klasyfikację odpowiedzialny jest producent lub nadawca towaru niebezpiecznego. Podmioty te procedurę klasyfikacji mogą wykonać w sposób samodzielny, pod warunkiem, że dysponują odpowiednim zapleczem lub wsparciem laboratoryjnym, aby badania mogły być wykonane zgodnie z zaleceniami przepisów. W końcową fazę – interpretację wyników zawartych w raporcie z badań – zazwyczaj angażowany jest doradca ds. bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych. Działanie to ma na celu przypisanie numeru UN, prawidłowej nazwy przewozowej i grupy pakowania. Specjalista podejmujący się tego zadania powinien dysponować wiedzą nie tylko z zakresu klasyfikacji towarów niebezpiecznych, ale również w większości przypadków nienaganną wiedzą z chemii i fizyki. Należy pamiętać, że nieprawidłowe zaklasyfikowanie towaru niebezpiecznego niesie za sobą szereg negatywnych konsekwencji dla uczestników przewozu.

Klasyfikacji towarów niebezpiecznych dokonuje również właściwa władza. Wyniki procedury klasyfikacyjnej przekazywane są przedsiębiorcom w postaci Certyfikatów klasyfikacyjnych. Dokumenty te zachowują ważność do momentu wprowadzenia zmian jakościowych materiału lub zmian technologicznych, które mają istotny wpływ na właściwości fizyczne i chemiczne produktu lub zmian przepisów z zakresu przewozu towarów niebezpiecznych. W Polsce jednostkami upoważnionymi do wykonywania czynności administracyjnych w sprawach badań, klasyfikacji oraz warunków dopuszczania do przewozu towarów niebezpiecznych są:

  • Instytut Przemysłu Organicznego – towary kl. 1, 2, 3, 4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2, 6.1, 8 i 9,
  • Instytut Mechaniki Precyzyjnej – towary kl. 1, 4.1, 5.1,
  • Państwowa Agencja Atomistyki – towary kl. 7.

 

Instytut Mechaniki Precyzyjnej został również upoważniony do wykonywania czynności administracyjnych w sprawach warunków technicznych i badań opakowań towarów niebezpiecznych kl. 1, 4.1 i 5.1.

Tryb i koszty prowadzenia procedury klasyfikacyjnej

Producent lub nadawca substancji/mieszaniny może przedłożyć do Instytutu informacje dotyczące identyfikacji materiału. Dla substancji należy wskazać: nazwę chemiczną, wzór chemiczny, numer CAS, numer WE. Dla mieszaniny natomiast: nazwy składników i ich zawartość procentową, numer(y) CAS – produktu (o ile jest) lub składników. Dodatkowo powinno się zawrzeć na karcie informacje dotyczące: właściwości fizycznych, działania (adekwatnie do stwarzanego zagrożenia) i ewentualnego zagrożenia dla środowiska. Ważne jest, aby badania były wykonane zgodnie z zaleceniami i normami wskazanymi w przepisach. W wyniku tego jednostka na podstawie przedłożonych danych dokonuje klasyfikacji i wydaje Certyfikat klasyfikacyjny (jego koszt to 1800 zł netto). Dodatkowo istnieje możliwość wydania certyfikatu zbiorczego dla minimum trzech substancji/mieszanin charakteryzujących się podobnym zagrożeniem, tj. takich, które finalnie zostaną przypisane do takiej samej pozycji w Wykazie Towarów Niebezpiecznych. Koszt wydania certyfikatu zbiorczego to 2500 zł netto.

W drugim trybie postępowania przedsiębiorca może zlecić badania Instytutowi, który po ich wykonaniu wyda Certyfikat klasyfikacyjny. Oprócz kosztów związanych z wydaniem certyfikatu, dochodzą również wydatki związane z wykonaniem badań. Koszt badania uzależniony jest od jego rodzaju, przykładowo:

  • badanie właściwości palnych – ok. 500 zł netto,
  • badanie właściwości utleniających – 2000-3000 zł netto (cena uzależniona jest od stanu skupienia badanego materiału).

 

Koszty pojedynczego badania nie przekraczają z reguły 2500 zł netto dla jednej substancji lub mieszaniny.

0
9
18 października 2017 Kategoria: Aktualności, Elementarz Autor: Karolina Kołdys

Jak szybko rozpoznać, czy substancja lub mieszanina jest towarem niebezpiecznym?

Procedura klasyfikacji w kilku słowach

Charakterystyka fizykochemiczna i biologiczna stanowi podstawę w trakcie klasyfikacji towarów niebezpiecznych. Podczas tego procesu porównywane są właściwości danej substancji lub mieszaniny z kryteriami klasyfikacyjnymi zawartymi w przepisach o przewozie towarów niebezpiecznych. Zagrożenie dominujące jest czynnikiem determinującym zaliczenie towaru do określonej klasy. Może ono występować z ustalonym natężeniem, które określane jest za pomocą grupy pakowania. W przypadku gdy towar stwarza więcej zagrożeń o mniejszej intensywności, ale wciąż wpisują się one w kryteria klasyfikacyjne, zostają one określone mianem zagrożeń dodatkowych, opisanych za pomocą kodów klasyfikacyjnych. Rodzaj zagrożeń dominujących i dodatkowych obrazowany jest za pomocą nalepek ostrzegawczych. Finalnym etapem jest przyporządkowanie numeru UN i prawidłowej nazwy przewozowej dla danego towaru niebezpiecznego. Numer UN jest czterocyfrowym numerem identyfikacyjnym materiału lub przedmiotu.

Karta charakterystyki (MSDS)

Zadaniem karty charakterystyki jest informowanie użytkownika substancji lub mieszaniny o zagrożeniach stwarzanych przez nie. Skutkiem tego w dokumencie tym należy zawrzeć informacje dotyczące bezpiecznego magazynowania substancji lub mieszaniny, postępowania z nimi oraz usuwania. Dzięki temu użytkownicy chemikaliów, po zapoznaniu się z MSDS powinni wiedzieć jakie działania trzeba podjąć, aby zapewnić skuteczną ochronę zdrowia, bezpieczeństwa w miejscu pracy i ochronę środowiska. Wymaga się, aby język jakim napisana jest karta charakterystyki był prosty i precyzyjny, pozbawiony żargonu, akronimów i skrótów. Ponadto, nie powinien zawierać zwrotów, które mogłyby sugerować, że dana substancja niebezpieczna lub mieszanina niebezpieczna nie stanowi zagrożenia, np. bezpieczna w większości warunków stosowania, może być niebezpieczne lub nieszkodliwe dla zdrowia. W tym miejscu należy również podkreślić, że w karcie MSDS nie powinny występować zwroty, które wskazywałyby na niespójność z ustaloną klasyfikacją substancji lub mieszaniny.

Moim zdaniem wskazane zalecenia i ograniczenia mają na celu stworzenie możliwości jak najdokładniejszego zrozumienia treści zawartych w tym dokumencie i w konsekwencji efektywnego ich wdrożenia, aby wyeliminować ryzyko wystąpienia negatywnych następstw.

Karta charakterystyki nie posiada określonej objętości, jednakże składa się z 16 sekcji, które zawierają ściśle określone informacje. Istotnym elementem, z punktu tematyki tego artykułu jest sekcja 14, zawierająca Informacje dotyczące transportu.

Sekcja 14 MSDS – co mogę z niej wyczytać?

W sekcji tej zawiera się informacje dotyczące klasyfikacji substancji lub mieszanin w odniesieniu do transportu. Jeżeli substancja lub mieszanina została zaklasyfikowana jako towar niebezpieczny, to w podsekcji 14.1 będzie zawarty jego numer UN – czterocyfrowy numer identyfikacyjny. Kolejne elementy, podsekcja 14.2 zawiera prawidłową nazwę przewozową, 14.3 – klasę i ewentualne zagrożenia dodatkowe jakie towar niebezpieczny wykazuje w transporcie, 14.4 – grupę pakowania, jako parametr wskazujący nie tylko zagrożenie natężenia dominującego, ale również odpowiednią pozycję w Wykazie Towarów Niebezpiecznych. Z punktu widzenia ewentualnych, dodatkowych zapisów w dokumencie przewozowym lub dodatkowego oznakowania bardzo ważne informacje zawiera podsekcja 14.5, gdyż podaje czy dana substancja lub mieszanina stwarza zagrożenie dla środowiska. W pozostałych podsekcjach, jeżeli ma to zastosowanie, zawiera się informacje dodatkowe. W przedostatniej podsekcji – 14.6, zawiera się szczególne środki ostrożności dotyczące transportu lub przemieszczania substancji/mieszaniny zarówno na terenie zakładu, jak i poza nim. Podsekcja 14.7 jako element według mojego doświadczenia uzupełniany najrzadziej, dotyczy przewozu luzem zgodnie z załącznikiem II do Konwencji MARPOL i Kodeksu IBC. Uwzględnia się tu informacje w odniesieniu do obu instrumentów IMO dotyczących ochrony przed zanieczyszczaniem morza ciekłymi substancjami szkodliwymi oraz budowy i wyposażenia statków przewożących niebezpieczne chemikalia luzem.

Jeżeli substancja lub mieszanina nie jest klasyfikowana jako towar niebezpieczny, to sekcja 14 nie jest uzupełniana informacjami z zakresu problematyki przewozu towarów niebezpiecznych lub zawiera bezpośrednią, czytelną informację: nie klasyfikowana jako towar niebezpieczny.

Czy na informacjach zawartych w karcie charakterystyki można bezwzględnie polegać?

W większości przypadków zdecydowanie tak, przynajmniej w zakresie numeru UN i grupy pakowania (o ile zostały poprawnie ustalone). To podsekcje, których wypełnienie nie przysparza większych trudności w aspekcie zawarcia wymaganych treści. Nie da się jednak ukryć, że również tu występują wyjątki od reguły. Jakie problemy możemy spotkać w tym zakresie?

  • karta charakterystyki jest niekompletna, źle sporządzona lub zawiera szczątkowe informacje,
  • dokument został sporządzony przez osobę niekompetentną,
  • towarowi niebezpiecznemu przypisano zły numer UN,
  • substancja/mieszanina została zaklasyfikowana jako towar niebezpieczny, pomimo, iż nie spełnia kryteriów klasyfikacyjnych w tym zakresie.

 

Nadanie towaru niebezpiecznego, który został nieprawidłowo sklasyfikowany to naruszenie, które może skutkować nałożeniem sankcji karnej w wysokości 6000 zł. Należy jednak zauważyć, że niepoprawnie przypisany numer UN może skutkować między innymi złym doborem warunków realizacji przewozu, co w efekcie pociąga za sobą dalsze nadużycia.

0
8