KLASA 7 – MATERIAŁY PROMIENIOTWÓRCZE – TEST

KLASA 7 – MATERIAŁY PROMIENIOTWÓRCZE – EGZAMIN DGSA – Egzamin dla kandydatów na doradców i doradców ADR/RID

 

  1. Izotop promieniotwórczy Am-241:
  • o aktywności A1 = 1 TBq może być zaklasyfikowany do UN 3332
  • o aktywności A1 = 10 TBq może być zaklasyfikowany do UN 3332
  • o aktywności A1 = 100 TBq może być zaklasyfikowany do UN 3332
  • o aktywności A2 = 0,01 TBq może być zaklasyfikowany do UN 2915
  • o aktywności A2 = 0,001 TBq może być zaklasyfikowany do UN 2915

 

  1. Izotop promieniotwórczy Cs-129:
  • o aktywności A1 = 4 TBq może być zaklasyfikowany do UN 3332
  • o aktywności A1 = 40 TBq może być zaklasyfikowany do UN 3332
  • o aktywności A2 = 4 TBq może być zaklasyfikowany do UN 2915
  • o aktywności A2 = 0,4 TBq może być zaklasyfikowany do UN 2915
  • o aktywności A2 = 40 TBq może być zaklasyfikowany do UN 2915

 

  1. Do izotopów rozszczepialnych zaliczamy:
  • Wyłączenie uran-233, uran-235, pluton-239, pluton-240
  • Uran-234
  • Uran-236
  • Pluton-241
  • Uran-235

 

  1. Które z wymienionych nalepek ostrzegawczych nie występują w oznakowaniu sztuk przesyłki z materiałami promieniotwórczymi klasy 7?
  • 7C
  • 8
  • 7D

 

  1. Sztuki przesyłki z towarami kl. 7 z wyjątkiem sztuk wyłączonych powinny być oznaczone:
  • Nalepką kategoria III-Żółta jeżeli maksymalny poziom promieniowania w każdym punkcie zewnętrznej powierzchni zawiera się w przedziale od 0.6 do 1.5 mSv/h
  • Nalepka Kategoria II-Żółta jeżeli wskaźnik transportowy wynosi 0.04
  • W przypadku gdy wskaźnik transportowy i poziom promieniowania na powierzchni odpowiadają różnym kategoriom decydujące znaczenie ma poziom promieniowania

 

  1. Które z wymienionych nalepek ostrzegawczych występuje w oznakowaniu sztuk przesyłki z materiałami promieniotwórczymi klasy 7?
  • Nr 2.1
  • Nr 4.2
  • Nr 7C

 

  1. Opakowania z towarami niebezpiecznymi klasy 7 z wyjątkiem wyłączonych sztuk przesyłki:
  • Powinny być zaopatrzone w napis dotyczący typu sztuk przesyłki
  • Powinny być zaopatrzone w numer rozpoznawczy materiału poprzedzony literami UN
  • Powinny odpowiadać kryteriom II GP

 

  1. Przedsiębiorstwo zajmujące się przewozem towarów niebezpiecznych:
  • Klasy 1 zawsze powinno wyznaczyć doradcę ds. bezpieczeństwa w przewozie drogowym towarów niebezpiecznych
  • Klasy 7 zawsze powinno wyznaczyć doradcę ds. bezpieczeństwa w przewozie drogowym towarów niebezpiecznych,
  • Nie ma obowiązku wyznaczenia doradcy do spraw bezpieczeństwa w przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, jeżeli wykonuje przewozy pojazdem nie wymagającym oznakowania jednostki transportowej tablicami barwy pomarańczowej

 

  1. Czy prawdziwe jest stwierdzenie, że:
  • Jeżeli przewóz w dużym kontenerze-cysternie dokonywany jest przed przewozem morskim, wówczas do dokumentu przewozowego należy dołączyć certyfikat pakowania kontenera
  • Podczas przewozu materiału klasy 7 w specjalnej postaci należy dołączyć do dokumentu przewozowego świadectwo zatwierdzenia
  • Przy przewozie materiału o numerze UN 3120 w cysternie stałej do dokumentu przewozowego należy dołączyć kopię dopuszczenia wydanego przez właściwą władzę

 

  1. Do przewozu zadeklarowano następujące towary niebezpieczne:

UN2910 – 2 szt.;

UN2915 – 3 szt. O wskaźnikach transportowych TI 7,5, 8,0 i 9,2;

UN3330 – 2 szt. O wskaźnikach transportowych TI 0,9 i 8,7 przy założeniu, że nie są przewożone na warunkach używania wyłącznego.

Czy prawdziwe jest twierdzenie?

  • Pojazd musi posiadać dokument potwierdzający wykonanie dodatkowych badań technicznych,
  • Pojazdem można przewozić karmę dla zwierząt w bezpośrednim dla sąsiedztwie tych towarów
  • Sztuki przesyłki z materiałem UN 3330 powinny być oznakowane nalepkami 7A i 7E

 

  1. Tablica barwy pomarańczowej zawierająca numer rozpoznawczy zagrożenia oraz numer UN:
  • Stosowana jest tylko w przypadku materiałów niebezpiecznych przewożonych w cysternach
  • Może być zastąpiona w przypadku pojazdu-cysterny folią samoprzylepną z odpowiednimi numerami
  • Stosowana jest w niektórych przypadkach dla kl. 7

 

  1. Numer rozpoznawczy zagrożenia powinien być umieszczony na tablicy pomarańczowej o wymiarach 30 x 40 cm w przypadku:
  • Przewozu próżnych nieoczyszczonych butli po gazie palnym,
  • Przewozu w sztukach przesyłki materiałów lub przedmiotów kl. 1
  • Przewozu opakowanych materiałów kl. 7 na warunkach używania wyłącznego

 

  1. Kierowca przewożący materiały promieniotwórcze w wyłączonych sztukach przesyłki powinien przejść szkolenie:
  • Dla osób zaangażowanych w przewóz drogowy towarów niebezpiecznych,
  • O którym mowa w przepisie 8.2.3
  • O którym mowa w podrozdziale 1.7.2.5

 

  1. W razie wypadku lub awarii podczas przewozu drogowego towarów niebezpiecznych konieczne jest sporządzenie raportu powypadkowego dla właściwej władzy:
  • Bez względu na okoliczności
  • Gdy doszło do uwolnienia 20 kg materiału klasy 6.2
  • Gdy doszło do uwolnienia materiału klasy 7 ze sztuki przesyłki

 

  1. Towary niebezpieczne klasy 7 mogą być przewożone:
  • Jako sztuka przesyłki wyłączona
  • Jako sztuki przesyłki Typu IP-1
  • Jako sztuki przesyłki Typu B(U)

 

  1. Wskaźnik transportowy TI dla sztuk przesyłki materiału promieniotwórczego kategorii I-BIAŁEJ:
  • TI = 0
  • 1<TI<=5
  • TI>5

 

  1. Wskaźnik transportowy TI dla sztuk przesyłki materiału promieniotwórczego kategorii II-ŻÓŁTEJ wynosi:
  • TI = 0
  • 0<TI<=1
  • TI>10

 

  1. Wskaźnik transportowy TI dla sztuk przesyłki materiału promieniotwórczego kategorii III-ŻÓŁTEJ może wynosić:
  • TI=0
  • 0<TI<=1
  • TI>10

 

  1. Skażenie promieniotwórcze to:
  • Poziom promieniowania na powierzchni sztuk przesyłki
  • Poziom promieniowania na powierzchni opakowania zbiorczego
  • Obecność materiału promieniotwórczego na powierzchni pojazdu

 

  1. Materiał promieniotwórczy:
  • Powinien być przygotowany do przewozu zgodnie z warunkami przewidzianymi dla klasy 7
  • Zawsze emituje promieniowanie jonizujące
  • Nie jest źródłem emitującym promieniowanie, jeżeli zostanie zwilżony

 

  1. Podstawowe sposoby ochrony przed promieniowaniem to:
  • Stosowanie masek ucieczkowych
  • Zwiększanie odległości od źródła promieniotwórczego (dawka maleje z kwadratem odległości)
  • Stosowanie odpowiednich osłon, np. ołowianych osłon radiologicznych

 

  1. Jakie typy sztuk przesyłki mogą być nadawane do przewozu?
  • B(M)
  • A
  • Sztuki przesyłki wyłączone

 

  1. Nalepkę nr 7A można umieścić:
  • Na sztukach przesyłki
  • Z przodu i z tyłu pojazdu
  • Z przodu i z tyłu oraz po obu bokach kontenera

 

  1. Nalepki 7A+7E umieszczone na sztuce przesyłki oznaczają, że:
  • Przesyłka została zaliczona do kategorii I-BIAŁA,
  • Nie stosuje się takiego zestawu nalepek na sztukach przesyłki
  • W sztuce przesyłki przewożony jest materiał rozszczepialny

 

  1. Wskaźnik transportowy należy podać na:
  • Nalepce nr 7D
  • Nalepce nr 7B
  • Nalepce nr 7A

 

  1. Pojazd przewożący SCO-II powinien być oznakowany:
  • Nalepkami 7X + 7E po obu bokach i z tyłu pojazdu
  • Tablicami pomarańczowymi z przodu i z tyłu pojazdu
  • Nalepkami 7X po obu bokach i z tyłu pojazdu

 

  1. Które z poniższych stwierdzeń są prawidłowe?
  • Przepisy ADR określają dopuszczalny poziom skażeń związanych na powierzchni pojazdu
  • Pojazd, który został skażony podczas przewozu kl. 7 nie musi być dekontaminowany, jeżeli będzie użyty do przewozu kolejnej partii materiału radioaktywnego
  • Nalepka nr 7D wymagana jest na kontenerach w których przewożone są wyłączone sztuki przesyłki

 

  1. Symbol trójlistka umieszcza się na sztukach przesyłki, które odpowiadają wzorowi typu:
  • A
  • B(U)
  • B(M)

 

  1. Kopia świadectwa dopuszczenia lub zatwierdzenia przez właściwą władzę powinna być przewożona w jednostce transportowej przy przewozie:
  • Materiałów samoreaktywnych i promieniotwórczych
  • Nadtlenków organicznych
  • Materiałów kl. 1, grupy zgodności B i D

 

  1. Gdzie w pojeździe powinny być umieszczone sztuki przesyłki oznakowane nalepką nr 7C?
  • Obok worków pocztowych,
  • Na przesyłkach oznaczonych napisem „FOTO”
  • Możliwie najdalej od przesyłek, które zostały oznaczone napisem „FOTO”
0

TEST OGÓLNY CZ. II – EGZAMIN DGSA

TEST OGÓLNY CZ. II – EGZAMIN DGSA – Egzamin dla kandydatów na doradców i doradców ADR/RID

 

1. Część materiałów o kodzie klasyfikacyjnym SR1:

  1. może wykazywać zagrożenie dodatkowe działaniem żrącym
  2. ma przypisaną I grupę pakowania
  3. ma przypisane grupy pakowania
  4. może mieć przypisaną II grupę pakowania jeżeli są materiałami podobnymi do materiałów samoreaktywnych
  5. może wykazywać zagrożenie dodatkowe związane z wybuchowością

 

2. Gazy palne są to gazy, które w temperaturze 20 stopni Celsjusza i pod ciśnieniem normalnym 101,3 kPa:

  1. są zapalne, gdy ich stężenie w mieszaninie z powietrzem wynosi 15% objętościowych
  2. są zapalne, gdy ich stężenie w mieszaninie z powietrzem wynosi 13% objętościowych
  3. są zapalne, gdy ich stężenie w mieszaninie z powietrzem wynosi 10% objętościowych
  4. mają przedział zapalności w powietrzu 15 punktów procentowych bez względu na dolną granicę zapalności
  5. mają przedział zapalności w powietrzu 10 punktów procentowych bez względu na dolną granicę zapalności

 

3. Do klasy 4.1 należą: 

  1. materiały, które nie posiadają grup pakowania oraz materiały posiadające I, II, III grupę pakowania
  2. wyłącznie materiały, które nie posiadają grup pakowania
  3. wyłącznie materiały, które nie posiadają grup pakowania i materiały posiadające II i III grupę pakowania
  4. wyłącznie materiały posiadające II i III grupę pakowania
  5. materiały posiadające I, II, III grupę pakowania

 

4. Flegmatyzowanie materiałów wybuchowych ma na celu zmniejszenie wrażliwości na:

  1. ciepło
  2. działanie nadtlenków
  3. jedynie wstrząs, uderzenie, tarcie
  4. polimeryzację
  5. wstrząs, uderzenie i tarcie

 

5. Jeżeli przedmioty grup zgodności C, D i E mogą być zapakowane razem, to takie sztuki przesyłki należy zaklasyfikować do:

  1. materiałów inicjujących
  2. wyłącznie do grupy zgodności C
  3. wyłącznie do grupy zgodności E
  4. do grupy zgodności C lub E
  5. do grupy zgodności C lub D

 

0

TEST OGÓLNY CZ. I – EGZAMIN DGSA

TEST OGÓLNY CZ. I – EGZAMIN DGSA – Egzamin dla kandydatów na doradców i doradców ADR/RID

 

1. Materiał samoreaktywny 4-nitrozofenol (stężenie 100%):

  1. może być pakowany wg metody pakowania OP8
  2. może być przewożony w DPPL-ach złożonych
  3. jest materiałem dla którego TSR (temperatura samoprzyspieszającego się rozkładu) wynosi +50 stopni Celsjusza
  4. jest materiałem o kodzie klasyfikacyjnym SR2
  5. wykazuje dodatkowe zagrożenie wybuchem

 

2. Materiał samoreaktywny, azotan tetraaminopalladawy:

  1. jest materiałem dla którego TSR (temperatura samoprzyspieszającego się rozkładu) wynosi +40 stopni Celsjusza
  2. powinien być pakowany wg metody pakowania OP7
  3. jest materiałem dla którego TSR (temperatura samoprzyspieszającego się rozkładu) wynosi +50 stopni Celsjusza
  4. powinien być pakowany wg metody pakowania OP6
  5. jest materiałem dla którego TSR (temperatura samoprzyspieszającego się rozkładu) wynosi +45 stopni Celsjusza

 

3. Nadtlenek organiczny, wodoronadtlenek tert-butylu (stężenie ≤72%):

  1. jest materiałem o kodzie klasyfikacyjnym P1
  2. może być przewożony w DPPL-ach
  3. wymaga dodatkowego oznakowania nalepką ostrzegawczą wzór nr 1
  4. wymaga dodatkowego oznakowania nalepką ostrzegawczą wzór nr 8
  5. wymaga dodatkowego oznakowania nalepkami ostrzegawczymi wzór nr 1 i wzór nr 8

 

4. Materiał klasy 5.2, wodoronadtlenek tert-butylu (stężenie ≤72%):

  1. ma określoną temperaturę kontrolowaną
  2. w trakcie realizacji przewozu wymaga temperatury kontrolowanej
  3. może być przewożony w cysternach przenośnych
  4. wymaga dodatkowego oznakowania nalepką ostrzegawczą wzór nr 8
  5. wymaga dodatkowego oznakowania nalepką ostrzegawczą wzór nr 1.5

 

5. Nadtlenek organiczny, 3,5,5-trimetylonadheksanian tert-butylu (stężenie ≤37%):

  1. powinien być pakowany wg metody pakowania OP8
  2. powinien być pakowany wg metody pakowania OP6
  3. pownien być przewożony tylko w opakowaniach niemetalowych
  4. wymaga zastosowania rozcieńczalnika do odczulania
  5. może być pakowany razem z innymi towarami niebezpiecznymi

 

0

Woda potrzebna od zaraz

Woda to najbardziej niezwykły związek chemiczny na Ziemi. Zaraz po tlenie, najbardziej nam potrzebna. Dorosły człowiek powinien spożywać ok. 3,0 – 3,5 litra tego życiodajnego płynu dziennie. Zalecenia te podyktowane są faktem, że płyn ten pełni w naszym organizmie szereg funkcji. Miejskie Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji muszą prężnie pracować, aby sprostać potrzebom ludzi w zakresie jakości i ilości dostarczanej wody. Dla przykładu aglomeracja warszawska czerpie dziennie z takiego zakładu ponad 330 milionów litrów.

Jakość wody

Pierwsze badania jakości wody wodociągowej i butelkowanej wykonywałam już 15 lat temu (niezły wynik!). Większość parametrów mieściła się w normach, a część pozostawała wiele do życzenia. Zdarzało się, że woda wodociągowa charakteryzowała się lepszą jakością niż wodociągowa, zwłaszcza w zakresie ilości jonu amonowego. Trzeba wiedzieć, że aby zapewnić jak najlepszą jakość wody konieczne jest zoptymalizowanie procesu jej uzdatniania. W gruncie rzeczy do dziś, żaden inny środek nie okazał się jednocześnie tak skuteczny jak chlor. Plusem jest to, że obecne metody uzdatniania wody umożliwiają stosowanie minimalnych dawek tego indywiduum.

 

„Zielonożółty”

Chlor stosowany jest w instalacjach do uzdatniania wody, na ostatnim etapie procesu. Gaz ten, obok amoniaku, jest jednym z popularniejszych toksycznych środków przemysłowych. Toksyczność chloru w zakresie przenikania drogą inhalacyjną określa się na poziomie 400 mg/m3 (narażenie 1-godzinne). Łatwo jest zobrazować jak duży respekt budzi wizja uwolnienia tego gazu, patrząc na katastrofę kolejową z dn. 9 marca 1989 roku w Białymstoku, , gdzie pociąg przewożący chlor z ZSRR do NRD wykoleił się.

Pomimo obecności różnych systemów i procedur bezpieczeństwa trzeba mieć na uwadze, że w trakcie realizowania prac z tym medium może dojść do jego uwolnienia. Emisje stanowią ok. 1/3 zdarzeń awaryjnych, obok pożaru i wybuchu.

Jak więc przeciwdziałać tego typu zdarzeniom lub minimalizować ryzkyko ich wystapienia? Po pierwsze: szkolić. Przygotować pracowników do tego typu zdarzeń i zaznajomić z procedurami działania na wypadek incydentu.

Szkolenia

W tym roku mieliśmy przyjemność szkolić wiele zakładów MPWiK, m. in. Rzeszów i Lublin. Temat nie był łatwy, ale samo szkolenie zostało spersonalizowane pod działanie przedsiębiorstwa. Mimo wielu trudnych tematów straliśmy się tworzyć niepowtarzalny klimat.

0

Szkolenie IATA DGR – kolejne referencje

Wraz z zakończeniem kolejnego kursu, przybywają kolejne opinie. ?
 
Tym razem był to kurs dla nadawców towarów niebezpiecznych w transporcie lotniczym (IATA DGR/ICAO TI).
 
Nawet, gdy szkolenie dotyczy konkretnego rodzaju transportu ✈️, zawsze wspominam jak w praktyce łączyć wszelkie procedury i praktyki związane z innymi sposobami przemieszczenia towarów niebezpiecznych.
 
Jest to niezwykle ważne, gdyż w transporcie lotniczym i morskim nigdy nie jest tak, że towary niebezpieczne same „teleportują się” na terminal lotniczy/morski. W większości przypadków przy dostarczaniu ich korzystamy z transportu lądowego. ??
 
I tu właśnie tkwi cały sekret – odnalezienie „złotego środka” pomiędzy wszystkimi przepisami w taki sposób, aby przewóz był realizowany w sposób bezpieczny, prosty i efektywny. ??
 
Nie wszyscy o tym pamiętają, ale na szczęście moi uczestnicy szkoleń już tak. ?
 
Pierwsze wrażenia z ostatniego kursu poniżej.
 
Bardzo dziękuję za zaufanie. ❤️ To była dla mnie ogromna przyjemność.
0

Bezpieczeństwo – wiemy, jakie to ważne. Referencje od MSA Safety.

MSA Safety to przedsiębiorstwo, które zostało założone w 1914 roku. Firma ta jest światowym liderem w zakresie opracowywania, produkcji i dostarczania rozwiązań, których zadaniem jest zapewnienie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa. Produkty MSA Safety wykorzystywane są w wielu branżach, tj. przemyśle naftowym, gazowym, petrochemicznym, górniczym oraz straży pożarnej i wojsku. 
 
Pod koniec sierpnia miałam ogromną przyjemność szkolić pracowników tego przedsiębiorstwa z zakresu bezpiecznego przewozu drogowego (ADR) i lotniczego (IATA DGR/ICAO TI) towarów niebezpiecznych. W trakcie realizowanego szkolenia bardzo mocno skupialiśmy się na przewozie naczyń ciśnieniowych, ogniw/baterii, urządzeń zawierających baterię oraz zapakowanych z baterią.
 
Kultura bezpieczeństwa – oboje wiemy jakie to ważne.
 
Dziękuję, że wybrali Państwo mnie, jako firmę podążającą za podobnymi wartościami. Dziękuję za zaufanie.
Jak wypadło szkolenie? Zapraszam do zapoznania się z referncjami 😉

Referencje MSA Safety

0

Szkolenie z zakresu ratownictwa chemicznego

Stosowanie chemikaliów w przemyśle, ich magazynowanie i transport to czynności, które obwarowane są ryzykiem wystąpienia incydentu, wypadku lub awarii.
 
Gdy już dojdzie do negatywnego zdarzenia, powinniśmy wiedzieć jakie procedury powinny zostać podjęte oraz jak współdziałać ze służbami ratowniczymi, aby ograniczyć niebezpieczne i szkodliwe czynniki, które w konsekwencji mogą powodować masowe zniszczenia mienia i środowiska, a przede wszystkim mogą ujemnie wpływać na ludzkie zdrowie i powodować zagrożenie życia.
 
W dniu dzisiejszym mamy przyjemność prowadzić w Lublinie dla Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji szkolenie z zakresu ratownictwa chemicznego. Odświeżenie wiedzy z tego zakresu jest bardzo ważne ze względu na obecność chloru i chloranów w przedsiębiorstwie. W trakcie szkolenia poruszane są zagadnienia spiersonalizowane pod przedsiębiorstwo, w tym:
  • organizacja ratownictwa chem-eko w KSRG,
  • zagrożenia stwarzane przez materiały niebezpieczne,
  • identyfikacja substancji i mieszanin,
  • stosowanie sprzętu ochrony ogólnej i indywidualnej,
  • dekontaminacja osób i sprzętu,
  • sposoby likwidacji zagrożeń przy wykorzystaniu środków i wyposażenia przedsiębiorswa,
  • sposoby współdziałania ze służbami ratowniczymi.
 
Szanowni Państwo! Pamiętajcie, że przydatna wiedza to znajomość przyczyn, które mogą spowodować groźne następstwa.
0

Szkolenie pracowników w przewozach morskich towarów niebezpiecznych (IMDG Code)

Bezpieczne i efektywne realizowanie przewozów towarów niebezpiecznych drogą morską uzależnione jest od umiejętności oceny ryzyka przez osoby zaangażowane w ten transport i stopnia zrozumienia przepisów z tego zakresu. Efekt ten można osiągnąć przez odpowiednie przeszkolenie personelu, z uwzględnieniem cyklicznych szkoleń doskonalących mających na celu odświeżanie i utrwalanie wiedzy, która jest niezbędna do odpowiedzialnego realizowania obowiązków związanych z obrotem towarami niebezpiecznymi.

Pracownicy zatrudnieni na lądzie, których obowiązki dotyczą przewozu morskiego towarów niebezpiecznych i czynności z nim związanych powinni zostać przeszkoleni w zakresie wymagań związanych z tym przewozem, stosownie do ich odpowiedzialności i obowiązków. Szkolenie powinno zostać przeprowadzone przed podjęciem obowiązków przez pracowników zaangażowanych w wykonywanie czynności z tego zakresu. W innym wypadku, prace te powinny być realizowane tylko i wyłącznie pod bezpośrednim nadzorem osoby przeszkolonej. Ponadto, jeżeli przedsiębiorstwo zaangażowane jest w realizowanie czynności związanych z towarami wysokiego ryzyka (High Consequence Dangerous Goods) to pracownicy powinni również przejść dodatkowe szkolenie w zakresie ochrony (1.4.2.3 IMDG Code –  Security training). Szkolenie w zakresie ochrony powinno zawierać elementy dotyczące rozpoznawania i charakterystyki zagrożeń, metody identyfikacji i usuwania zagrożeń oraz działania, które należy podjąć w przypadku naruszenia bezpieczeństwa. W sytuacji, gdy wymagane jest sporządzenie planu ochrony (1.4.3.2.2 IMDG Code – Security Plans), to w trakcie szkolenia powinny zostać przekazane informacje o tym planie, współmiernie do odpowiedzialności osób i ich roli we wdrażaniu poszczególnych procedur.

Informacje ogólne dotyczące szkoleń pracowników zaangażowanych w przewóz morski towarów niebezpiecznych (IMDG Code)

Przedsiębiorcy, którzy w ramach działania firmy realizują prace na lądzie umożliwiające wykonywanie transportów morskich, mają obowiązek zadecydować którzy pracownicy powinni zostać przeszkoleni, jakie poziomy szkoleń będą im potrzebne oraz jakie metody szkoleniowe należy zastosować, aby umożliwić im przestrzeganie przepisów kodeksu IMDG. W celu ułatwienia wyboru pracowników, którzy powinni zostać objęci szkoleniem, w kodeksie morskim podano w jakie czynności mogą być oni zaangażowani, tj.:

  • klasyfikacja towarów niebezpiecznych i identyfikacja prawidłowej nazwy przewozowej,
  • pakowanie towarów niebezpiecznych,
  • oznakowanie towarów niebezpiecznych,
  • załadunek i rozładunek jednostek transportowo-ładunkowych,
  • sporządzanie dokumentacji przewozowej i dokumentów towarszyszących,
  • oferowanie towarów niebezpiecznych do przewozu,
  • akceptowanie towarów niebezpiecznych do przewozu,
  • manipulowanie towarami niebezpiecznymi,
  • sporządzanie planów sztauowania i załadunku,
  • załadunek i rozładunek towarów niebezpiecznych na i ze statku,
  • przewóz towarów niebezpiecznych,
  • kontrolowanie wykonywanych czynności pod kątem zgodności z obowiązującymi przepisami,
  • inne czynności związane z przewozem morskim towarów niebezpiecznych.

 

Elementy szkolenia

Szkolenie ogólne

Pracownicy zaangażowani w przewóz morski towarów niebezpiecznych powinni zostać przeszkoleni z zakresu przepisów ogólnych dotyczących tej problematyki. Szkolenie powinno obejmować zagadnienia dotyczące klasyfikacji towarów niebezpiecznych, oznakowania, pakowania, sztauowania, segregacji i dokumentacji towarzyszącej przewozom morskim towarów niebezpiecznych (np. Multimodalny Dokument Przewozowy (Multimodal Dangerous Goods Form), Certyfikat Pakowania Kontenera/Pojazdu (Container/Vehicle Packing Certificate oraz dokumentacja zawierająca niezbędne wytyczne do podjęcia procedur awaryjnych).

Szkolenie stanowiskowe

Każdy pracownik powinien być przeszkolny adekwatnie do pełnionych obowiązków i odpowiedzialności. Orientacyjny zakres szkolenia, adekwatnie do wykonywanych czynności został uwzgędniony w 1.3.1.6 IMDG Code, gdzie wskazano elementy kodeksu morskiego i inne przepisy, które mają zastosowanie przy opracowywaniu zagadnień szkoleniowych:

Tabela wskazująca elementy Kodeksu Morskiego (IMDG Code) i inne przepisy, które mają zastosowanie przy omawianiu poszczególnych zagadnień na szkoleniu z zakresu przewozu morskiego towarów niebezpiecznych (1.3.1.6 IMDG Code).

Potwierdzeniem odbycia szkolenia przez danego pracownika jest stosowna dokumentacja (np. certyfikat/zaświadczenie o ukończeniu szkolenia), która powinna być przechowywana przez pracodawcę i udostępniana na wniosek właściwej władzy w uzasadnionych okolicznościach.

Szkolenie z zakresu bezpieczeństwa

Każdy pracownik powinien zostać przeszkolony z tego zakresu adekwatnie do pełnionej funkcji i ryzyka narażenia w przypadku uwolnienia materiału niebezpiecznego. Szkolenie te powinno poruszać zagadnienia dotyczące:

  • metod i procedur zapobiegania wypadkom,
  • dostępnch zaleceń postępowania w sytuacji wypadku, incydentu, awarii i sposobu korzystania z nich,
  • zagrożeń stwarzanych przez poszczególne klasy towarów niebezpiecznych i sposobów zapobiegania narażeniom z uwzględnieniem stosowania odzieży ochronnej i sprzętu ochrony indywidualnej,
  • procedur reagowania, które należy podejmować w przypadku niezamierzonego uwolnienia towarów niebezpiecznych, w tym procedur reagowania w nagłych wypadkach.

 

Zalecany zakres szkolenia

W Kodeksie Morskim (1.3.1.5 IMDG Code) wskazano zalecane potrzeby szkoleniowe dla personelu lądowego zaangażowanego w przewóz morski towarów niebezpiecznych. Poniższa tabela służy wyłącznie do celów informacyjnych, gdyż podmiot może być zaangażowany w odmienne czynności towarzyszące realizacji przewozów morskich, jak również może pełnić różne role i obowiązki w tym zakresie.

Odniesienia z tabeli:

.1 – Międzynarodowy Kodeks Morski Towarów Niebezpiecznych (IMDG Code),

.2 – Procedury awaryjnego reagowania dla statków przewożacych towary niebezpieczne (The Ems Guide),

.3 – Poradnik pierwszej pomocy medycznej stosowany w przypadkach obejmujących towary niebezpieczne (MFAG),

.4 – Zalecenia ONZ w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych – Przepisy modelowe,

.5 – Zalecenia ONZ w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych – Podręcznik badań i kryteriów,

.6 – Kodeks CTU (CTU Code),

.7 – Zalecenia dotyczące bezpiecznego transportu ładunków niebezpiecznych i działań towarzyszących na obszarach portowych,

.8 – Międzynarodowa Konwencja o Bezpiecznych Kontenerach (CSC),

.9 – Kodeks bezpiecznego postępowania przy rozmieszczaniu i mocowaniu ładunku (CSS Code),

.10 – Zalecenia w zakresie bezpiecznego stosowania na statkach pestycydów używanych do fumigacji ładunkowych jednostek transportowych (MSC.1/Circ.1265),

.11 – Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS),

.12 – Międzynarodowa konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL),

.13 – Programy inspekcji jednostek transportowych przewożących towary niebezpieczne (MSC.1/Circ.1442).

Tabele wskazane w 1.3.1.5 i 1.3.1.6 IMDG Code są niezwykle przydanym narzędziem przy opracowywaniu treści, które powinny zostać przekazane pracownikom zaangażowanym w przewóz morski towarów niebezpiecznych. Dzięki ich zastosowaniu możliwe jest zrealizowanie założeń szkolenia stanowiskowego w sposób efektywny. Korzystajac ze wskazówek zawartych w Kodeksie Morskim (IMDG Code) pracownikowi przekazywana jest wiedza ściśle odpowiadająca jego obowiązkom i odpowiedzialności, dzięki czemu może być od razu skutecznie stosowana w praktyce.

0

To już trzy lata razem!

Dzisiaj mija trzy lata odkąd współpracuję z Państwem w ramach prowadzenia firmy. Wcześniej również zajmowałam się problematyką przewozu towarów niebezpiecznych i magazynowania chemikaliów, aczkolwiek współpraca realizowana była w innych formach.

Co udało się osiągnąć przez trzy lata?

Udało mi się poznać fantastycznych i inteligentnych ludzi, poszerzyć horyzonty, zdobyć kolejne doświadczenie dzięki temu, że miałam przyjemność współpracować z ponad 150 podmiotami. Wśród nich były różne przedsiębiorstwa – od małych firm, po duże globalne firmy. Wśród nich znalazła się między innymi Polpharma, Polfa, Takeda Pharma, R. Twining Company, Inglot, Sherwin-Williams, Beckers, Wilk Electronics, Sonel S.A., Kimball Electronics, Delphi S.A., Michelin, Toyota, Ashland Poland, Linetech, Polskie Zakłady Lotnicze, ATC Aerospace, DHL oraz Polskie Linie Kolejowe.

Zawsze starałam się oferować bogate doświadczenie, elastyczną wiedzę i ludzkie podejście do kontrahentów. Dzięki takiemu podejściu miałam szczęście poszerzać swoje horyzonty w ok. 25 obszarach:

  1. Branża farmaceutyczna 
  2. Branża spożywcza 
  3. Branża kosmetyczna 
  4. Branża chemiczna 
  5. Branża farbiarska 
  6. Branża elektryczna
  7. Branża automotive
  8. Branża tworzyw sztucznych, plastików i polimerów 
  9. Branża metalurgiczna 
  10. Branża lotnicza 
  11. Branża transportowa 
  12. Branża paliwowo-energetyczna 
  13. Branża e-papierosów 
  14. Branża PBS 
  15. Branża odpadowa 
  16. Branża odnawialnych źródeł energii 
  17. Sądy i kancelarie prawne,
  18. Jednostki wojskowe
  19. Laboratoria, instytuty, jednostki badawcze
  20. Sklepy i hurtownie oferujące wyposażenie magazynów, sprzęt ochrony ogólnej i indywidualnej
  21. Organizatorzy targów, konferencji i kongresów
  22. Ośrodki szkolenia kierowców i inne firmy szkoleniowe
  23. Wydawnictwa 
  24. Uczelnie oraz…
  25. Inni doradcy i specjaliści.

 

Przez ten okres stworzyłam również 64 publikacje z szeroko pojętej problematyki chemii, transportu i bezpieczeństwa, z czego 47 z nich zostało opublikowanych w 13 czasopismach specjalistycznych.

Dziękuję wszystkim za zaufanie, a sobie życzę jeszcze lepszych wyników!

0

TEST OGÓLNY NR 3 – EGZAMIN DGSA

TEST OGÓLNY NR 3 – EGZAMIN DGSA – Egzamin dla kandydatów na doradców i doradców ADR/RID

Test 3 ogólny

1. Które z wymienionych klas wymagają  w określonych przypadkach stosowania temperatury kontrolowanej w trakcie realizacji przewozu?

  1. Klasa 3
  2. Klasa 4.3
  3. Klasa 4.1

 

2. W klasie 4.2 mogą być klasyfikowane:

  1. Tylko materiały stałe zapalne
  2. Materiały ulegające samonagrzewaniu
  3. Materiały zmodyfikowane genetycznie

 

3. Do jakiej klasy został zaliczony nadmanganian potasu?

  1. Klasy 4.2
  2. Klasy 4.1
  3. Klasy 5.1

 

4. Do materiałów trujących I GP należą towary wykazujące:

  1. Toksyczność dermalną LD50 = 56 mg/kg
  2. Toksyczność dermalną LD50 = 50 mg/kg
  3. Toksyczność inhalacyjną LC50 = 0,3 mg/kg

 

5. Do przewozu nie zostały dopuszczone materiały, które są podatne na tworzenie nadtlenków. Nie powinny być dopuszczone do przewozu, jeżeli zawartość w nich nadtlenku , przeliczona na nadtlenek wodoru wynosi: 

  1. poniżej 0,3%
  2. powyżej 0,3%
  3. powyżej 0,1%

 

6. Symbol literowy grupy zgodności materiału inicjującego to:

  1. A
  2. D
  3. B

 

7. Materiały klasy 4.1 pakowane są:

  1. według metod OP
  2. wyłącznie w opakowania metalowe
  3. wyłącznie jak materiały klasy 1

 

8. Pojemność zbiornika cysterny to:

  1. całkowita wewnętrzna pojemność zbiornika wyrażona w litrach
  2. całkowita wewnętrzna pojemność zbiornika wyrażona w metrach sześciennych
  3. częściowa wewnętrzna pojemność wyrażona w litrach

 

9. Rtęć została zaklasyfikowana do klasy:

  1. 9
  2. 5.1
  3. 8

 

10. Kod klasyfikacyjny amoniaku bezwodnego to:

  1. 2T
  2. 2TF
  3. 2TC

 

11. Kod klasyfikacyjny 2TFC oznacza:

  1. gaz skroplony
  2. trujący, zapalny, żrący
  3. gaz rozpuszczony

 

12. Chłodziarki (urządzenia chłodnicze):

  1. nigdy nie podlegają przepisom
  2. mogą być zaklasyfikowane do klasy 2
  3. mogą być zaklasyfikowane do klasy 9

 

13. Kto w naszym kraju jest właściwą władzą w sprawach warunków przewozu materiałów klasy 7?

  1. Instytut Przemysłu Organicznego
  2. Państwowa Agencja Atomistyki
  3. COBRO

 

14. Kryterium klasyfikacji materiałów klasy 5.2 może być:

  1. wrażliwość na kontakt ze związkami metali ciężkich
  2. zagrożenie działaniem promieniotwórczym
  3. rozkład egzotermiczny

 

15. Gaz zaklasyfikowany do grupy TOC to:

  1. gaz trujący, utleniający, żrący
  2. gaz pakowany wyłącznie we wzmocnione ampułki szklane
  3. gaz trujący przeznaczony wyłącznie do ćwiczeń dla obrony cywilnej

 

16. Materiały klasy 2:

  1. są zaliczone do grup oznaczonych literami określającymi stwarzane zagrożenie
  2. stwarzają tylko i wyłącznie zagrożenie zatruciem inhalacyjnym
  3. mogą charakteryzować się zagrożeniem sygnalizowanym nalepką nr 2.3

 

17. Materiały klasy 2 obejmują:

  1. gazy zapalne, trujące i żrące
  2. napoje gazowane
  3. między innymi gazy sprężone, skroplone i rozpuszczone

 

18. Zagrożenia stwarzane przez materiały klasy 4.1

  1. ocenia się między innymi za pomocą kryteriów właściwych dla klas 1, 4.1, 5.2, 6.1 i 8
  2. czasami wymagają stosowania podczas przewozu temperatury kontrolowanej
  3. są podstawą podziału na pięć głównych grup

 

19. Do której klasy zaliczamy izotop wodoru-tryt?

  1. 1
  2. 4.1
  3. 7

 

20. Materiał ciekły zapalny mający podczas przewozu temperaturę wyższą od swojej temperatury zapłonu powinien być zaklasyfikowany do:

  1. klasy 4.1, do grupy materiałów samoreaktywnych
  2. klasy 9
  3. klasy 3

 

21. Numer rozpoznawczy zagrożenia dla chloru to:

  1. 268
  2. 265
  3. 20

 

22. Uczestnik przewozu zobowiązany jest przechowywać drugi egzemplarz sprawozdania rocznego przez okres:

  1. 5 lat od dnia jego sporządzenia
  2. 5 lat od dnia jego wysłania
  3. 1 rok

 

23. Jeżeli w Tabeli A, w dziale 3.2, dla materiałów wybuchowych w kolumnie 4 występują cyfry I, II, III to oznaczają one:

  1. stopień natężenia zagrożenia, gdzie I oznacza duże zagrożenie, a III małe zagrożenie
  2. materiały klasy 1 nie zostały zaliczone do grup pakowania, więc cyfry I, II, III nie występują w kol. 4 w Tabeli A
  3. stopień natężenia zagrożenia gdzie III oznacza duże zagrożenie, a I małe zagrożenie

 

24. Zagrożenie dominujące stwarzane przez materiały klasy 7 to:

  1. promieniotwórczość
  2. emisja gazu trującego
  3. działanie żrące

 

25. Do klasy 5.1 klasyfikowane są:

  1. materiały utleniające, podtrzymujące palenie
  2. materiały utleniające, żrące
  3. materiały utleniajace, trujące

 

26. Materiał klasy 1 grupa zgodności G:

  1. przedstawia sobą szczególne zagrożenie, np. z powodu aktywacji z wodą
  2. jest materiałem wybuchowym inicjującym
  3. jest materiałem pirotechnicznym

 

27. Materiał podgrzany ciekły mający podczas przewozu temperaturę niższą od temperatury zapłonu powinien zostać zaklasyfikowany do klasy:

  1. 3
  2. 4.2
  3. 9

 

 28. Do której klasy mogą zostać zaklasyfikowane gazy?

  1. 2
  2. 5.1
  3. 8

 

29. Stosowanie środków ostrożności wobec artykułów spożywczych przewożonych razem z niektórymi materiałami niebezpiecznymi: 

  1. jest wymagane w kontenerach
  2. jest wymagane w stosunku do wszystkich towarów niebezpiecznych klasy 9
  3. jest zapewnione poprzez całkowite przykrycie folią sztuk przesyłek z takimi towarami

 

30. Bębny i kanistry z tworzywa sztucznego mogą być używane przez okres:

  1. 10 lat
  2. 2 lata dla niektórych materiałów
  3. w zależności od towaru niebezpiecznego, dla którego są przeznaczone – nie dłużej niż 5 lat

 

31. Sztuką przesyłki jest: 

  1. paleta wraz ze spiętrzonymi na niej opakowaniami zawierającymi aerozole (UN 1950)
  2. skrzynia tekturowa zawierająca aerozole (UN 1950)
  3. próżne oczyszczone opakowanie po materiałach niebezpiecznych

 

32. Dokument przewozowy powinien zawierać: 

  1. numer UN przewożonego towaru
  2. kody użytych opakowań
  3. numer klasy w przypadku przewozu towaru niebezpiecznego o numerze UN 2211

 

33. Brak numeru grupy pakowania w wykazie towarów niebezpiecznych oznacza, że:

  1. towar nie jest dopuszczony do przewozu w opakowaniach
  2. towar nie jest dopuszczony do przewozu w cysternach
  3. towar może należeć do klasy 2

 

34. Towary niebezpieczne mogą mieć przyporządkowane następujące kody klasyfikacyjne:

  1. F1
  2. OT2
  3. TCO

 

35. Zaklasyfikowanie towaru niebezpiecznego do klasy dokonywane jest na podstawie:

  1. zagrożenia dominującego
  2. zagrożenia dodatkowego
  3. temperatury zapłonu

 

36. 20 kg towaru niebezpiecznego UN 1664 o kodzie klasyfikacyjnym T1 można zapakować w opakowanie pojedyncze o kodzie:

  1. 4AV
  2. 1N1
  3. 50A

 

37. Które z podanych poniżej kryteriów mają zastosowanie przy klasyfikacji towarów niebezpiecznych klasy 6.1?

  1. temperatura zapłonu
  2. temperatura samoprzyspieszającego się rozkładu (TSR)
  3. działanie żrące

 

38. Sztuki przesyłki z materiałami klasy 6.2:

  1. mogą być znakowane nalepkami 6.2 i 2.2
  2. opakowanie powinno zawierać napis „ZAKAŹNE”
  3. w niektórych przypadkach wymagany jest wykaz zawartości

 

39. Temperatura zapłonu:

  1. dotyczy wyłącznie materiałów ciekłych
  2. charakteryzuje materiały różnych klas, np. 3, 6.1 i 9
  3. może być niższa od temperatury w której przewożony jest materiał

 

40. Benzyna silnikowa dopuszczona jest do przewozu w:

  1. bębnach stalowych
  2. cysternach przenośnych
  3. opakowaniach o kodzie 0A1

 

7