Klasa 7 – Materiały promieniotwórcze – Czy przepisy przy ich przewozie zawsze mają zastosowanie?

Zdarza się, że w przepisach z zakresu problematyki przewozu towarów niebezpiecznych występują całkowite wyłączenia spod przepisów, wynikające z charakteru i specyfiki realizowanego przewozu. Wśród nich, w Umowie ADR i ADN oraz Regulaminie RID można odnaleźć sytuacje przy których nie stosuje się powyższych przepisów nawet przy przewozie materiałów klasy 7, tj. materiałów promieniotwórczych.

Wytyczne dotyczące materiałów radioaktywnych nie mają zastosowania do przewozu:

  • Materiałów promieniotwórczych stanowiących integralną część środka transportu,
  • Materiałów promieniotwórczych, które są przemieszczane wewnątrz jednostki organizacyjnej, która podlega odpowiednim przepisom dotyczącym bezpieczeństwa, a przewóz nie odbywa się publicznymi drogami lub koleją publiczną,
  • Materiałów promieniotwórczych, które w wyniku intencjonalnego lub przypadkowego wchłonięcia materiału promieniotwórczego lub skażenia promieniotwórczego znajdują się w ciele lub na ciele osoby przewożonej w celu leczenia,
  • Materiałów promieniotwórczych wszczepionych lub zaaplikowanych osobie lub żywemu zwierzęciu w celu diagnozy lub leczenia,
  • Materiałów promieniotwórczych w przedmiotach powszechnego użytku, które zostały zatwierdzone przez właściwą władzę do sprzedaży konsumentom,
  • Naturalnych materiałów i rud, które zawierają naturalnie występujące izotopy promieniotwórcze, o ile stężenie promieniotwórcze tych materiałów nie przekracza wartości wskazanych w przepisach,
  • Niepromieniotwórczych obiektów stałych zawierających na powierzchni materiały promieniotwórcze w ilościach nieprzekraczających limitów (0,4 Bq/cm2 dla emiterów promieniowania beta (β), gamma (γ) i niskotoksycznych emiterów promieniowania alfa (α)/0,04 Bq/cm2 dla pozostałych emiterów promieniowania alfa (α)).