14 grudnia 2018 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Usuwanie skażeń – metody fizyczne

Nieodpowiednie zabezpieczenie materiałów, nieszczęśliwy splot zdarzeń, czy też działanie ludzkie to najczęstsze czynniki, bezpośrednio inicjujące wystąpienie danego wypadku, incydentu, czy zdarzenia. Do uwolnienia chemikaliów dochodzi zazwyczaj w trakcie realizowania przewozu, czynności mu towrzyszących, prac manipulacyjnych wykonywanych w pomieszczeniach magazynynowych lub w trakcie wykonywania zwyczajnych prac towarzyszących pracy zawodowej. Aby  zapobiec dalszemu uwalnianiu się indywiduów chemicznych, wyeliminować ryzyko dalszego rozprzestrzeniania się zagrożenia oraz usunąć powstałe skażenie, stosuje się następujące metody:

  • mechaniczne,
  • fizyczne,
  • chemiczne.

Zalecane jest, aby metodami mechanicznymi, poprzez zbieranie i pompowanie zostało zebrane jak najwięcej uwolnionego materiału. W następnej kolejności stosowane są metody fizyczne polegające na związaniu materiału poprzez emulgowanie, czy też sorobowanie. W trakcie stosowania metod fizycznych substancja nie zmienia swoich właściwości. Ostatnimi sposobami, stosowanymi zazwyczaj w ostatnim etapie usuwania skażeń są metody chemiczne, których działanie sprowadza się do wykorzystania charakterystycznych reakcji chemicznych dla danej susbtancji, aby przeprowadzić ją z postaci szkodliwej, na nieszkodliwą lub stwarzającą zminimalziowane ryzyko w stosunku do pierwotnego zagrożenia.

Wśród metod fizycznych wykorzystywane są nastepujące procesy:

absorpcja

Absorpcja jest procesem polegającym na pochłanianiu składnika lub składników mieszaniny gazowej przez ciecz, która w tym przypadku stanowi absorbent.  Na skutek dyfuzji, gaz przenika przez powierzchnię międzyfazową, tworząc roztwór. W pochłanianiej mieszaninie mogą znajdować się zarówno składniki czynne (rozpuszczalne), jak również czynniki, które są praktycznie nierozpuszczlane w absorbencie – inerty. Procesowi bardzo często towarzyszy reakcja chemiczna i w wielu przypadkach trudno jest postawić wyraźną granicę pomiędzy typową absorpcją fizyczną, a absorpcją połączoną z reakcją chemiczną. W związku z tym faktem można wyróżnić kilka kierunków zachodzenia tego procesu:

  • absorpcja fizyczna – pochłanianie składnika/składników gazowych przez ciecz, np. rozpuszczanie tlenu w wodzie,

 

  • absorpcja połączona z dysocjacją gazu – np. pochłanianie chlorowodoru/siarkowodoru w wodzie i ich dysocjacja,

  • absorpcja połączona z reakcją – np. rozpuszczanie tlenków siarki/azotu w wodzie,

  • absorpcja połączona z reakcją ze składnikiem, który został uprzednio rozpuszczony w wodzie, np. pochłanianie ditlenku węgla przez roztwór wodorotlenku potasu.

W przemyśle chemicznym absorpcja wykorzystywana jest przy wielu kluczowych procesach, np. przy otrzymywaniu produktów końcowych, rozdziale mieszanin gazowych, oczyszczaniu gazów, czy też przy odzyskiwaniu lotnych rozpuszczalników. Przy usuwaniu skażeń natomiast, jej zastosowanie ogranicza się przede wszystkim do stosowania kurtyn wodnych. Rozwiązanie to ma na celu zahamowanie rozprzestrzeniania się gazów stwarzających zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi oraz środowiska.

adsorpcja

Adsorpcja to proces o charakterze fizycznym lub chemicznym, który zachodzi na powierzchni granic faz. W wyniku tego procesu następuje zmiana stężenia substancji w wartstwie międzyfazowej. Substancja, która ulega temu zjawisku powierzchniowemu nazywana jest adsorbatem, natomiast podłoże na którym proces zachodzi – adsorbentem. Z pierwszym typem adsoprcji, adsorpcją fizyczną, mamy do czynienia w momencie, gdy cząsteczki substancji wiązane są na powierzchni za pomocą słabych oddziaływań np. za pomocą sił Van der Waalsa. W tym przypadku zaadsorbowana cząsteczka zachowuje swoją toższamość, ponieważ niewielka zmiana entalpii nie jest wystarczająca do zerwania wiązań. W procesie chemisorpcji natomiast, cząsteczki lub atomy łączą się z powierzchnią adsorbatu za pomocją wiązań chemicznych (najczęściej kowalencyjnych). Entalpia chemisorpcji jest niemalże dziesięciokrotnie wyższa od entalpii fizysorpcji. W związku z tym, cząsteczka, która została zaadsorbowana na powierzchni, może ulec rozpadowi na skutek oddziaływania atomów powierzchniowych. Procesy adsoprcji mogą zachodzić nagranicach faz:

  • ciecz/gaz,
  • ciecz/ciecz,
  • ciało stałe/gaz,
  • ciało stałe/ciecz.

W praktyce, w procesach technologicznych, najczęściej wykorzystywanymi układami są: ciało stałe/gaz oraz ciało stałe/ciecz. W działaniach ratowniczych natomiast, proces ten rozpatrywany jest jako zjawisko towarzyszące wchłanianiu kapilarnemu, które występuje przy stosowaniu porowatych materiałów o właściwościach sorpcyjnych.

wchłanianie
adhezja

0
2
13 grudnia 2018 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Co tu się wydarzyło?

Czwartek rano. Uporządkowałam dokumenty i jak zwykle wykazuje pełną gotowość do pracy. Ze względu na wolniejszy, przedświąteczny czas planuję dla Państwa kolejną publikację.

Aż tu nagle…

rozlega się dzwonek.

Przesyłka.

Tajemnicza przesyłka. 🙂

Na tyle zagadkowa, że moje prywatne wstępne rozpoznanie chemiczne wzięło się od razu do roboty – pełna gotowość operacyjna.

Po chwili okazuje się, że wszystko w porządku. Można odetchnąć z ulgą i sprawdzić zawartość skrzyni tekturowej. 😀

Otwieram i powoli wyjmuję zawartość. Uśmiech na twarzy staję się coraz większy. Podejrzewam, że jakbym nie miała uszu, to zarysowałby się dookoła głowy. Moim oczom ukazuje się nietuzinkowa zawartość:

Powoli otwieram kopertę i uważnie czytam każde słowo:

Po cichu myślę – „No to zmalowałam.”. Ale zaraz, zaraz – ktoś tu „zmalował” jeszcze bardziej…

Pani Małgorzata Sosnowska z Dekorglass Działdowo – przedsiębiorstwa z ponad 20-letnim doświadczeniem, pasjonującym się dekorowaniem butelek. Firma ta jest jedną z najbardziej zaawansowanych technologicznie w swojej branży, nie tylko w kraju, ale również na świecie. Niewyobrażalny kunszt działania bez wątpienia widać gołym okiem:

Pani Małgorzata była jedną z uczestniczek kursu dla kandydatów na doradców ADR. Po zakończeniu kursu systematycznie, angażując swoje siły i czas, pracowała nad przygotowaniami do egzaminu DGSA. Egzamin naturalnie złożyła z wynikiem pozytywnym za pierwszym razem. Mało tego – ze świetnym wynikiem, jednym z lepszych w mojej karierze (część specjalistyczna na 98,3%!!!).

Cóż mogę napisać więcej? Serdecznie gratuluję z całego serca i witam kolejnego, świetnie przygotowanego specjalistę w gronie doradców ds. bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych. Kandydaci pracujący w ten sposób, a w efekcie specjaliści posiadający już powyższe uprawnienia są dla mnie nadzieją i szansą na zmianę utartego wizerunku tej branży. Głęboko wierzę w to, że ich praca będzie czymś więcej, niż smutym wypełnianiem obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów.

Ja natomiast serdecznie dziękuję za uznanie i pamięć oraz obiecuję błyskawicznie zastosować się do sentencji zawartej w mojej niespodziance: 🙂

 

0
3
11 grudnia 2018 Kategoria: Aktualności, Metody identyfikacji Autor: Karolina Kołdys

Metody identyfikacji substancji i zagrożeń z nimi związanych – badanie rozpuszczalności związków

Badanie rozpuszczalności związków organicznych w określonych rozpuszczalnikach wykonywane jest w celu ustalenia charakteru badanej substancji. Konieczność ta podyktowana jest faktem, że rozpuszczalność jest ściśle związana z budową i obecnością grup funkcyjnych. Początkowe testy są źródłem informacji na temat charakteru badanego związku – obojętnego, kwasowego lub zasadowego. Próby te pozwalają więc na zaliczenie związku do odpowiedniej grupy rozpuszczalności, a to z kolei doprecyzowuje grupę z którą możemy mieć do czynienia i tym samym zawęża obszar w zakresie prowadzenia reakcji charakterystycznych mających na celu ustalenie grupy funkcyjnej. Do prowadzenia powyższych testów stosuje się siedem rozpuszczalników/roztworów:

  • woda,
  • eter dietylowy – (C2H5)2O,
  • 5% roztwór wodorotlenku sodu – NaOH,
  • 5% roztwór wodorowęglanu sodu -NaHCO3,
  • 5% roztwór kwasu chlorowodorowego – HCl,
  • stężony kwas siarkowy (VI) – H2SO4,
  • 85% roztwór kwasu ortofosforowego (V) – H3PO4.

 

Powyższe rozpuszczalniki zostały podane zgodnie z kolejnością użycia w trakcie wykonywania badań, co ma swoje logiczne uzsadnienie. Wykonywanie prób rozpoczyna się od wody, gdyż jest ona dobrym rozpuszczalnikiem dla związków charakteryzujących się wyraźnie polarnymi cząsteczkami, w których udział części niepolarnej jest znikomy. Natomiast zła rozpuszczalność danego związku w etrze dietylowym potwierdza jego silną polarność. Jeżeli związek rozpuszcza się w wodzie i eterze, to można sądzić, że jest to związek niejonowy, zawiera nie więcej niż jedną grupę polarną oraz posiada nie więcej niż pięć atomów węgla w cząsteczce. Natomiast, jeżeli związek jest rozpuszczalny w wodzie, ale nie jest rozpuszczalny w eterze, to należy domniemywać, że jest to związek jonowy oraz zawiera więcej niż jedną grupę polarną. Kolejnym krokiem jest zbadanie rozpuszczalności w roztworze NaOH i HCl, co pozwala stwierdzić, czy badana substancja zawiera grupy funkcyjne kwasowe lub zasadowe. Zastosowanie stężonego kwasu siarkowego (VI) natomiast stwarza możliwość rozpoznania związków, które są słabymi zasadami, bądź stwierdzeniu czy badana substancja ulega lub nie ulega widocznym przemianom. Wykonywanie prób z użyciem stężonego H2SO4 może być procesem złożonym, któremu może towrzyszyć wydzielanie ciepła, wydzielanie gazów, czy też ściemnienie próbki. Efekty te wynikają między innymi z faktu, że kwas ten wykazuje silne właściwości higroskopijne.

Pozytywny efekt badania uznaje się wtedy, gdy związek rozpuści się w danym rozpuszczalniku, tj. stworzy z nim homogeniczną ciecz lub nie ulegnie dalszej przemianie w rozpuszczalniku do produktów o odmiennych właściwościach.

Efekt rozpuszczenia w określonych rozpuszczalnikach został podany w tabeli:

Wykonywanie prób powinno odbywać się zgodnie z kolejnością, która została zaprezenowana w poniższej tabeli. Pozytywny efekt próby (+) pozwala na zakwalifikowanie substancji do określonej grupy rozpuszczalności i umożliwia prowadzenie dalszych testów na grupy funkcyjne.

Dla pierwszych czterech grup rozpuszczalności korzystne jest również wykonywanie prób z kwaśnym węglanem sodu, ponieważ podczas niej możemy zaobserwować wydzielanie dwutlenku węgla. Opisany efekt reakcji, przy próbie wykonywanej dla związku zaliczonego do I grupy rozpuszczalności, może świadczyć o obecności grupy karboksylowej.

0
3
11 grudnia 2018 Kategoria: Aktualności, Metody identyfikacji Autor: Karolina Kołdys

Metody identyfikacji substancji i zagrożeń z nimi związanych

Głównym celem stosowania metod identyfikacji jest określenie składników związków lub mieszanin. Aby rozpoznać daną substancję wykonuje się reakcje chemiczne, w efekcie których następuje wytrącenie osadu, wydzielenie gazu, czy też powstanie związków charakteryzujących się określoną barwą. Osoba przeprowadzająca taką identyfikację powinna być wykwalifikowanym chemikiem, z długoletnim doświadczeniem oraz posiadać nienaganną wiedzę na temat zagrożeń wynikających bezpośrednio z właściwości substancji/mieszanin lub zagrożeń, które mogą wystąpić podczas przeprowadzania prób. Zagrożenia o których wspomniano to negatywne zjawiska typu:

  • wybuch,
  • spalanie,
  • powstanie produktów gazowych,
  • powstanie produktów niestabilnych,
  • powstanie produktów wykazujących działanie żrąco-korodujące,

Do następstw tych może dojsć podczas wykonywania różnych czynności, np. w trakcie:

  • pobierania próbki,
  • otwierania opakowań
  • wykonywania testów.

W związku z tym faktem, osoba dokonująca identyfikacji powinna przede wszystkim:

MYŚLEĆ I PRZEWIDYWAĆ

 

Próby mające na celu identyfikację danej substancji podzieliłabym na trzy filary:

  • próby wstępne mające na celu pochodzenie danej substancji,
  • próby rozpuszczalności mające na celu przybliżenie charakteru badanej substancji i osoby badającej do określonych grup z związków z którymi może mieć do czynienia,
  • próby polegające na przeprowadzeniu reakcji charakterystyczych mających na celu oznaczenie grup funkcyjnych, a co za tym idzie zidentyfikowanie określonej grupy związków, którą reprezentuje badana substancja.

Należy pamiętać również o tym, że próbki, które są kierowane do badań i testów powinny zostać odpowiednio opisane. Na etykiecie opisującej badaną próbkę oraz w dokumentacji towarzyszącej badaniom należy zawrzeć minimum następujące informacje:

  • informacje znajdujące się na opakowaniu – tj. nazwa producenta, nr katalogowy, piktogramy i inne symbole wskazujące rodzaj bezpieczeństwa oraz inne informacje, które są przydatne z punktu szybkiej identyfikacji substancji,
  • opakowanie w którym znajduje się próbka, tj. typ, rodzaj, materiał konstrukcyjny opakowania,
  • przybliżona masa (objętość) substancji.

 

Próby wstępne

Celem wykonywanych prób jest określenie czy badany materiał jest pochodzenia organicznego, nieorganicznego lub organiczno-nieorganicznego. W tym celu zaleca się wykonanie najprostszych testów polegających na:

  • Określeniu stanu skupienia, zapachu, barwy, odczynu oraz jednorodności/niejednorodności próbki,
  • Wykonaniu próby spalania,
  • Określeniu rozpuszczalności w wodzie i rozpuszczalniku organicznym (np. izopropanol),
  • Określeniu rozpuszczalności w 5% roztworze kwasu chlorowodorowego i 5% roztworze wodorotlenku sodu.

 

Określenie rozpuszczalności

  • Określenie zależności pomiędzy budową związków organicznych a ich rozpuszczalnością, zarówno w rozpuszczalnikach organicznych, jak również nieorganicznych,
  • Określenie rozpuszczalności grup związków organicznych zgodnie z systemem Shinera-Pusona.

 

Reakcja charakterystyczne dla określania grupy związków – oznaczenie grup funkcyjnych

  • Węglowodory,
  • Chlorowcopochodne węglowodorów,
  • Nitrozwiązki,
  • Alkohole,
  • Kwasy karboksylowe,
  • Aldehydy i ketony,
  • Estry, amidy i nitryle,
  • Etery,
  • Fenole i enole,
  • Aminokwasy i peptydy,
  • Aminy,
  • Sacharydy.

 

Próby dodatkowe, doprecyzowujące

  • związki organiczne – parametry charakteryzujące, oznaczanie składu pierwiastkowego,
  • związki nieorganiczne – analiza jakościowa jonów (kationów i anionów).
0
2
5 grudnia 2018 Kategoria: Aktualności, Egzamin DGSA - zadania Autor: Karolina Kołdys

Zadanie z egzaminu DGSA – RID – 20.11.2018, Warszawa

Firma Industrial Organic Chemistry z Katowic zamierza nadać w wagonie-cysternie do firmy TH-Fuels z Krakowa materiał niebezpieczny o numerze UN 1208. Pojemność zbiornika wynosi 30000 litrów, a odbiorca wymaga, aby wagon-cysterna został maksymalnie napełniony.
Dodatkowo, w karcie charakterystyki zawarta jest informacja, że materiał został zaliczony do kategorii 1 toksyczności przewlekłej.
Określ:
a) Kod cysterny, która spełnia najniższy dopuszczalny poziom wymagań konstrukcyjnych,
b) Oznakowanie wagonu-cysterny,
c) Maksymalny stopień napełnienia wagonu-cysterny, wiedząc, że gęstość względna w temperaturze 15 stopni Celsjusza wynosi 673,0 kg/m3, a w temperaturze 50 stopni Celsjusza 649,2 kg/m3. Średnia temperatura cieczy w trakcie napełniania (tF) wynosi 4 stopnie Celsjusza. Zaprezentuj obliczenia.
d) Sporządź dokument przewozowy.
I pytanie bonusowe ode mnie 😉
Zakładając, że przedsiębiorstwo dysponuje tylko i wyłącznie cysterną o kodzie L10CH, określ, czy może zostać użyta do realizacji tego przewozu, a jeżeli tak, to czy maksymalny stopień napełnienia uległby zmianie?
Powodzenia!

0
51
7 listopada 2018 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Zawsze znajdzie się ktoś, kto doradzi Ci taniej…

Czasami rzeczy, które  przyjmuję za pomocą zmysłu wzroku i słuchu mogłyby stać się najlepszą i najbardziej nietuzinkową definicją słowa absurd. Nie rozumiem firm, przedsiębiorców, pracowników, którzy jako główne (a często też jedyne) kryterium wyboru oferty ustalają… cenę.

Muszę przyznać, że osobiście nie biorę udziału w takim „wyścigu”, gdyż według mnie to czysta strata czasu i prosty sygnał uświadamiający wartości, którymi kieruje się dane przedsiębiorstwo. Wyznaję zasadę, że musimy mieć podobne podejście do spraw bezpieczeństwa i sposób rozumienia powagi tej problematyki, aby efektywnie nam się pracowało.

#uroczo

Kilka słów wyjaśnienia do powyższego zdjęcia:

Jednostki transportowe w których przewożone są towary niebezpieczne zapakowane w ilościach ograniczonych (LQ – Limited Quantities, 3.4 ADR, w ilościach powyżej 8 ton brutto na jednostkę transportową) powinny zostać oznakowane znakiem dla towarów zapakowanych w ilościach ograniczonych:

Problem w tym, że znak ten, jak widać na zdjęciu, powinien mieć kształt kwadratu ustawionego pod kątem 45 stopni. Górna i dolna część oraz linia obrzeża powinny być czarne. 

 

Czy więc oznakowanie, które zostało umieszczone na jednostce transportowej naniesione jest w sposób prawidłowy :)?

0
6
17 października 2018 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Jak lider logistyki ocenia moje szkolenia?

DB Schenker to bez wątpienia wiodący dostawca usług w zakresie globalnej logistyki, gdyż posiada ok. 2000 lokalizacji na całym świecie i zatrudnia ponad 72 tysiące pracowników. W samej Europie, w ponad 40 krajach łączą najistotniejsze regiony gospodarcze z siecią ponad 32 tysięcy regularnych połączeń w tygodniu. Przedsiębiorstwo to głównie obsługuje przemysł i handel w globalnej wymianie towarów przy wykorzystaniu: transportu lądowego, transportu lotniczego, transportu morskiego, logistyki kontraktowej, zarządzania łańcuchami dostaw.

Kluczową rolę w działalności firmy, biorąc pod uwagę oddziały polskie, odgrywa transport drogowy. Niemniej jednak inne rodzaje transportu nie pozostają bez zainteresowania i chęci rozwijania ich. W związku z tym faktem miałam ogromną przyjemność wprowadzać pracowników firmy łódzkiego oddziału w świat transportu powietrznego i morskiego, a także gospodarki magazynowej, która stanowi bardzo ważne ogniwo w łańcuchu dostaw.

Jak z mojej perspektywy przebiegło szkolenie? Prosto, szybko, efektywnie. A firmie dziękuję za zaufanie i potwierdzenie niezmiennej, najwyższej jakości merytoryczno-dydaktycznej.

Zaczynamy od wzniesienia się w powietrze – szkolenie IATA DGR i…

lądujemy, aby powalczyć z morzem – szkolenie IMDG Code.

0
4
16 października 2018 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Świadoma/świadom kosenwekcji wynikających z… – czy aby na pewno?

Towary niebezpieczne po raz n-ty

Przewóz towarów niebezpiecznych nie należy do najłatwiejszych tematów z wielu względów. Zakres przepisów regulujących tę problematykę jest uzależniony od rodzaju transportu w jaki przedsiębiorstwo angażuje się. W dużym uproszczeniu, biorąc pod uwagę tylko i wyłącznie przepisy międzynarodowe, wygląda to następująco:

  • transport drogowy (Umowa ADR),
  • transport kolejowy (Regulamin RID/Zał. 2 do SMGS),
  • transport śródlądowy (Umowa ADN),
  • transport morski (IMDG Code),
  • transport lotniczy (IATA DGR/ICAO TI).

 

Każdy czyn ma swoje konsekwencje

Uczestnicy przewozu nie zawsze przestrzeją przepisów – nie są ich świadomi albo w sposób zamierzony nie chcą ich respektować. Informacje o naruszeniach, których mogą się dopuścić i w konsekwencji wysokość finansowych sankcji karnych została uwzględniona w Załączniku do Ustawy z dn. 19 sierpnia 2011 roku o przewozie towarów niebezpiecznych (z późń. zm.).

Wysokość kary w złotych (przykłady):

  • Załadunek, nadanie lub przewóz towaru niebezpiecznego niedopuszczonego do przewozu – 10000 zł,
  • Niesporządzenie lub sporządzenie niezgodnie z wymaganiami planu ochrony/planu zapewnienia bezpieczeństwa – 5000 zł,
  • Niewyznaczenie przez uczestnika przewozu towarów niebezpiecznych doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu towarów niebezpiecznych – 5000 zł,
  • Nieprzeszkolenie osób wykonujących czynności związane z przewozem towaru niebezpiecznego, zatrudnionych przez uczestnika przewozu towarów niebezpiecznych lub wykonujących te czynności na jego rzecz – 2000 zł,
  • Niesporządzenie dokumentu przewozowego – 1000 zł.

Na pierwszy rzut oka kary nie są zbyt wysokie, na każdy kolejny również ;). Przedsiębiorcy często nie respektują przepisów z tego zakresu licząc na uniknięcie kontroli w trakcie realizacji przewozu, a gdy już ją otrzymają, to na większości przedsiębiorstw kwota ta nie robi żadnego wrażenia. Ale czy konsekwencje kończą się tylko na pieniądzach? Co w sytuacji gdy w trakcie realizacji przewozu lub czyności przygotowawczych dojdzie do wypadku, incydentu, jakiegokolwiek zdarzenia, któremu będzie towarzyszył wybuch, pożar, emisja? A jeżeli pójdziemy o krok dalej i dodamy, że w wyniku zdarzenia doszło do śmierci, obrażeń ciała, zniszczenia środowiska lub mienia?

Jedno jest pewne – przepisy dotyczące obrotu chemikaliami zostały stworzone w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa, a nie po to, aby utrudnić działalność.

Pógódź się z tym, że nie wszystko możesz naprawić

Jestem biegłym sądowym Sądu Okręgowego w Lublinie. Przedstawiam opinie o okolicznościach mających znaczenie dla wyniku sprawy sądowej w momencie gdy konieczne jest zaangażowanie wiedzy eksperckiej i doświadczenia z zakresu problematyki przewozu towarów niebezpiecznych (każdy rodzaj transportu), magazynowania chemikaliów oraz identyfikacji zagrożeń i likwidacji skażeń. W tych właśnie zakresach zostałam ustanowiona przez Prezesa Sądu i generalnie wypowiadam się przy różnych rodzajach postępowań.

Bardzo duża część opiniowanych okoliczności zawiera się w obszarach, które wzajemnie, nierozerwalnie przenikają się, tj.:

  • towary niebezpieczne,
  • magazynowanie chemikaliów,
  • bezpieczeństwo pracy z chemikaliami.

Zdecydowana część incydentów, w trakcie których dochodzi do uwolnienia materiału niebezpiecznego rozpatrywana jest względem art. 163 § 2 KK, w związku z art. 163 § 1 KK:

Art. 163

§ 1. Kto sprowadza zdarzenie, które zagra­ża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać:
1) pożaru,
2) zawalenia się budowli, zalewu albo obsunięcia się ziemi, skał lub śniegu,
3) eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwopalnych albo innego gwałtownego wyzwolenia energii, rozprzestrzeniania się substancji trujących, duszących lub parzących,
4) gwałtownego wyzwolenia energii jądrowej lub wy­zwolenia promieniowania jonizującego, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

 

Nie da się ukryć, że konsekwencje nieprzestrzegania przepisów na tym etapie są bardzo często nieodwracalne, co widać na podstawie przytoczonego przykładu. Wielu przedsiębiorców nie zdaje sobie sprawy z powagi sytuacji dopóki nie doświadczy jej osobiście. Konsekwencje w tym przypadku są nieodwracalne – nie jesteśmy w stanie przywrócić kogoś do życia lub pełni zdrowia, nie odzyskamy również reputacji, ani szacunku i zaufania pracowników.

Czy warto ryzykować?

Według mnie nie.

Chemia w tym zakresie nie uznaje kompromisów.

0
2
16 października 2018 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Referencje od Grupy Adamed – „Tu polska innowacja ma swój początek”

Grupa Adamed to ponad 250 produktów farmaceutycznych. To przedsiębiorstwo farmaceutyczne działa w 14 obszarach terapeutycznych, posiada ponad 30 lat doświadczenia, 94 patenty w dziedzinie farmacji, a ich produkty dostępne są na… 65 rynkach – od Meksyku przez Australię, aż po Rosję.

Adamed – Tu polska innowacja ma swój początek

 

Innowacja to ciągły rozwój, wdrażanie zmian i współpraca z odpowiednimi kontrahentami. Innowacja to postęp, wprowadzenie czegoś nowego – technologii, produktu, rozwiązania, mającego jednocześnie uzasadniony sens ekonomiczno-gospodarczy. Innowacje to nie tanie przedstawienie, a potężne narzędzie do rozwoju i podniesienia konkurencyjności firm.

W większości przypadków działania związane z wytworzeniem, udoskonaleniem i wdrożeniem nowych procesów, technologii i produktów wymagają przewozu substancji, mieszanin i przedmiotów zawierających te indywidua. Niewątpliwie zależy nam wtedy na jak najefektywniejszym i najbezpieczniejszym realizowaniu ich, więc warto zaczerpnąć wiedzy zarówno teoretycznej, jak i praktycznej, opartej na doświadczeniach.

Taką wiedzą miałam ostatnio okazję i przyjemność podzielić się w ostatnim czasie. Jak wypadło? O tym poniżej.

Serdecznie dziękuję za zaufanie!

0
2
8 października 2018 Kategoria: Aktualności Autor: Karolina Kołdys

Szkolenie IATA DGR – kolejne referencje

Wraz z zakończeniem kolejnego kursu, przybywają kolejne opinie. ?
 
Tym razem był to kurs dla nadawców towarów niebezpiecznych w transporcie lotniczym (IATA DGR/ICAO TI).
 
Nawet, gdy szkolenie dotyczy konkretnego rodzaju transportu ✈️, zawsze wspominam jak w praktyce łączyć wszelkie procedury i praktyki związane z innymi sposobami przemieszczenia towarów niebezpiecznych.
 
Jest to niezwykle ważne, gdyż w transporcie lotniczym i morskim nigdy nie jest tak, że towary niebezpieczne same „teleportują się” na terminal lotniczy/morski. W większości przypadków przy dostarczaniu ich korzystamy z transportu lądowego. ??
 
I tu właśnie tkwi cały sekret – odnalezienie „złotego środka” pomiędzy wszystkimi przepisami w taki sposób, aby przewóz był realizowany w sposób bezpieczny, prosty i efektywny. ??
 
Nie wszyscy o tym pamiętają, ale na szczęście moi uczestnicy szkoleń już tak. ?
 
Pierwsze wrażenia z ostatniego kursu poniżej.
 
Bardzo dziękuję za zaufanie. ❤️ To była dla mnie ogromna przyjemność.
0
1